لیونل مسی به رویای خود یعنی قهرمانی در جام جهانی با تیم ملی آرژانتین دست یافت و از نظر بسیاری، جایگاه خود را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تثبیت کرد.
این بدان معناست که او اکنون یک جام در قفسه افتخارات خود دارد که رقیب دیرینه اش کریستیانو رونالدو ندارد. اما از نظر علمی چه دلایلی مسی را از تمام بازیکنان دیگر متمایز می‌کند؟
بیشتربخوانید
مسی در ۱۱ سالگی به اختلال هورمون رشد یا GHD مبتلا شد و تقریباً مجبور شد از رویا‌های خود برای تبدیل شدن به یک بازیکن فوتبال دست بکشد. در ۱۳ سالگی، باشگاه بارسلونا به مسی پیشنهاد حضور در تیم خود را داد و از درمان او حمایت مالی کرد که به او کمک کرد تا در بزرگسالی به قد tugd خود برسد. با این حال قد ۱.۶۹ متری مسی، مرکز ثقل او را پایین‌تر می‌آورد؛ مرکز ثقل نقطه تعادل بین بالا تنه و پایین تنه محسوب می‌شود که به فرد تعادل و ثبات بهتری در هنگام دویدن می‌دهد.
در حقیقت، قد او توضیح می‌دهد که چرا مسی در دویدن دارای چنین تعادل فوق االعاده‌ای است. او می‌تواند علی رغم برخورد فیزیکی تعادلش را حفظ کند. با تعادل بهتر، چابکی بهتری نیز حاصل می‌شود؛ چراکه در این شرایط کنترل بهتری بر روی حرکت بدن خود دارد و می‌تواند تغییر جهت‌های سریع را بدون افتادن انجام دهند. این ترکیب تعادل و چابکی به او اجازه می‌دهد تا با نمایشی خیره‌کننده، مدافعان را پشت سر بگذارد، آن‌ها را از خودش دور کند و حریفانش را متحیر کند.
او سرعت مثال زدنی هم دارد. مسی در دوران اوج خود می‌توانست به سرعت بیش از ۳۲ کیلومتر در ساعت برسد و او را به یکی از ۱ بازیکن سریع تاریخ فوتبال تبدیل کند.
بازیکنان قد کوتاه‌تر به طور طبیعی گام‌های کوچک‌تری نسبت به حریفان قد بلندتر دارند، به همین دلیل می‌توانند اندام‌های خود را سریع‌تر از رقیبان قد بلند خود حرکت دهند. اگرچه سرعت بازیکنی مانند رونالدو با حداکثر سرعتش ۳۳.۶ کیلومتر در ساعت، کمی بیشتر از مسی است، اما او باید توپ را جلوی پای خود نگه دارد، گام هایش را کوتاه کند. این بدان معنی است که مسی می‌تواند توپ را در حالی که نزدیک به حداکثر سرعت دویدن خود است کنترل کند.
بازیکنان فوتبال با مرکز ثقل پایین‌تر مانند مسی می‌توانند در زمان کم تری از سرعت خود کم کنند و یا شتاب بگیرند؛ امکانی فوق العاده که مسی در زمین از آن استفاده می‌کند.
رژیم غذایی
رژیم غذایی سنتی آرژانتینی مملو از گوشت است، اما مسی ۳۵ ساله به توصیه جولیانو پوزر، متخصص تغذیه ایتالیایی خود، مجبور شد از مصرف زیاد گوشت خودداری کند. آقای پوزر از سال ۲۰۱۴ با این بازیکن آرژانتینی کار می‌کند و پنج عنصر حیاتی: آب، روغن زیتون، غلات کامل، میوه‌های تازه و سبزیجات تازه را به عنوان پایه رژیم غذایی مسی شناسایی کرده است. آجیل و دانه‌ها نیز مهم هستند.
مسی معمولاً در طول بازی‌ها گاهی اوقات در زمین استفراغ می‌کرد و بسیاری می‌ترسیدند که این نشانه‌ای باشد که او نمی‌تواند فشار زیادی را که در برخی مواقع تحت آن قرار می‌داد تحمل کند. در مصاحبه ای، در سال ۲۰۱۸، این بازیکن آرژانتینی فاش کرد که استفراغ او نتیجه رژیم غذایی نامناسبش بوده است. مسی در سال‌های جوانی در بارسلونا از اعتیاد به نوشابه رنج می‌برد تا جایی که پپ گواردیولا، مربی وقت بارسلونا، دستگاه‌های نوشابه را از محل تمرین حذف کرد تا آن‌ها را از بازیکن جوان دور نگه دارد.
آقای پوزر به مسی دستور داد مسی الکل، نوشابه‌های گازدار، آرد، گوشت قرمز و گندم‌های تصفیه شده را از رژیم غذایی خود حذف کند. مسی اکنون نوشابه را با چای یربا ماته جایگزین کرده است، یک انتخاب محبوب در میان سایر بازیکنان فوتبال، از جمله لوئیس سوارز و ستاره فرانسوی و فینال جام جهانی، آنتوان گریزمان.
این نوشیدنی سنتی کافئین دار آمریکای جنوبی به عنوان یک محرک، تمرکز را افزایش می‌دهد، خلق و خو را تقویت می‌کند و می‌تواند خواب را بهبود بخشد. همچنین حاوی آنتی اکسیدان‌های پلی فنول است که مشابه چای سبز، کاهش وزن را آسان‌تر می‌کند. ویتامین‌های B و C موجود در این نوشیدنی نیز نقش مهمی در متابولیسم و حفظ سلامت سیستم ایمنی دارند.
علاوه بر چای یربا ماته، آقای پوزر مسی را تشویق کرد تا از عصاره گل «باخ» برای مبارزه با استرس و اضطراب استفاده کند. تصور می‌شود که گل «باخ» با هدف قرار دادن سیستم لیمبیک – ناحیه‌ای از مغز که با احساسات، خاطرات و برانگیختگی سروکار دارد – تعادل بین ذهن و بدن را باز می‌گرداند.
منبع: روزیاتو