حتما باید فرد خاصی باشد که اینطور رهبر انقلاب را به مراسم ختم خود بکشاند. او که متولد سال ۱۳۱۰ در شهر تهران است. در سال ۱۳۳۲ وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد و در تمام مدت تحصیل خود نیز از هیچ اقدامی برای به ثمر نشاندن نهال انقلاب دریغ نکرد و از همین روی مدتها در زندان رژیم پهلوی بود. موضوعی که باعث شد تا در ۱۳۵۰ یعنی بعد از ده سال وقفه پایان نامه خود را تمام کند.
باقر لاریجانی، معاون اسبق آموزش وزارت بهداشت درباره شخصیت وی گفته است: پیوند مغز و استخوان در کشور توسط وی راه انداخته شد و هرجا که از لحاظ تجهیزات پزشکی مشکلی وجود داشت دکتر شیبانی با جلساتی که با دکتر وحید برگزاری می کردند پیگیر مشکلات می شدند و از طریق هلال احمر کمک ها را دریافت می کردند. دکترشیبانی از تمام بخش های راه اندازی شده سرکشی می کردند و با تشویق کارکنان به دنبال حل مشکلات بودند. زمانی ما توانایی پرداخت حقوق پرسنل را نداشتیم که وی نیز پیگیر رفع مشکلات کارکنان بودند.
محمد حسن قدیری ابیانه سفیر اسبق کشورمان نیز در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان به ساده زیستی وی اشاره کرده و در این باره گفته است: مرحوم شیبانی از سالم تریم افراد ایران بود در تمام مراحل زندگی خود به دنبال خدمت به مردم و به خصوص ضعفا بوده است. مسئولیت هایی که در کشور برعهده داشت هرگز او را از این مسیر دور نکرد او بسیار ساده زیست بود در حالی که فرصت های بسیاری برای مال اندوزی حتی به صورت حلال و مجاز را داشت اما هرگز در این مسیر نبود و مانند ضعیف ترین طبقات جامعه زندگی میکرد و درد ضعفا را میشناخت.
وی در ادامه گفت: یکبار بهزاد نبوی در مجلس که مورد انتقاد نمایندگان درباره صنایع خودرو بود از او پرسید که کدام یک از شما تا امروز یک یا چند خودرو از شرکت های خودرو ساز با نرخ دولتی تحویل نگرفته اید؟ از بین کل جمعیت ان زمان تنها سه نفر بلند شدند که یکی از آنها مرحوم شیبانی بود.در آن زمان قیمت خودرو با نرخ دولتی و آزاد متفاوت بود و نمایندگان می‌توانستند از دولت خودرو بگیرند ولی از این امر هم امتناع کرد و به دنبال این نبود که چیزی برای خود جمع کند و امتیاز و اعتباری به دست بیاورد. به نظرم او مظهر یک شهروند و مدیر مناسب در شان جمهوری اسلامی ایران بود و من این مصیبت فقدان ایشان را به همه ایرانیان تسلیت می‌گویم التبه باید بدانیم که در کشور ما از این نوع افراد کم ندارم و یک نمونه بارز از این روحیه را میتوانیم از شهید سلیمانی یاد کنیم که او هم به دنبال مال اندوزی نبود و هرچه داشت در طبق اخلاص برای خدمت به جمهوری اسلامی قرار داد.
روحش شاد و یادش گرامی ...