ربابه طبری، دکترای ادبیات و کارشناس قصه‌گویی در برنامه صبح پارسی گفت: جهان هستی یک شادی‌کده است و منظور از دولت پاینده از زبان مولانا یعنی آنکه انسان‌های شاد در زندگی وجود داشته باشند. برای این کار ما نیاز داریم تا در شاد شدن خود و خوشحالی دیگران نقش داشته باشیم و یکی از راه‌های فراهم کردن این شادی قصه‌گفتن در دورهمی‌هایی مانند شب یلدا است.
طبری ادامه داد: همه افراد از بزرگان خانواده تا کودکان می‌توانند قصه‌گو باشند چرا که هر انسانی از یک هویت قصه‌گو در درون خود برخوردار است. برای استفاده از این هویت و پرورش آن نیاز است تا به مواردی توجه کنیم.
وی افزود: اولین موردی که برای قصه‌گویی اهمیت دارد دوست داشتن قصه است؛ اگر ما با قصه‌ای ارتباط برقرار نکنیم نمی‌توانیم آن را به خوبی انتقال دهیم. زمانی که ما بتوانیم با قصه خوب ارتباط برقرار کنیم مخاطبانمان نیز می‌توانند آن موضوع و قصه را درک کنند و با آن ارتباط بگیرند.
او اظهار کرد: دومین مسئله مقابله با ترس از مورد تمسخر قرار گرفتن است؛ قصه گفتن در واقع یک آیین قدیمی است و تمامی افراد از شنیدن داستان و قصه لذت می‌برند و ما نباید این ذهنیت اشتباه را در خود پرورش دهیم.
طبری گفت:در قدم بعدی باید بیاموزیم تا با زبان بدن خود صحبت کنیم و داستان را به این صورت روایت کنیم. رفتار‌ها و زبان بدن می‌توانند احساسات را به نحو بهتری انتقال دهند. به دنبال این مسئله ما باید بتوانیم در بخش‌های اندوهگین و شاد قصه احساسات را انتقال دهیم. قصه‌گویی به ما کمک می‌کند تا احساسات خود را انتقال دهیم و به همین دلیل به آرامش روحی بیشتری می‌رسیم. بهتر است افراد به طور پیوسته و معمول در زندگی خود از قصه‌گویی استفاده کنند.
**تکریم یتیم** و **اطعام مسکین** باعث "افزایش رزق"، "آسانی زندگی" و "رحمت خدا" می‌شود.
فقیر کار می‌کند اما درآمدش از مخارجش کمتر است.
سوره فجر89/ آیات 16، 17، 18.