آتوسا افغان گفت: وقتی مجموعه‌ای مثل چهارباغ از جمعیت و شهروند خالی می‌شود طبیعی است که عده‌ای در آنجا کلنی‌های خودشان را تشکیل بدهند که الزاما به معنای گروه‌های عمده شهروندی نیست و بعد همان مجموعه‌ها با اتهامات بزه یا ناهنجاری مورد اعتراض قرار می‌گیرند و این اعتراضات هم باعث تغییر شکل این مجموعه شهری می‌شوند.
«در روز‌های اخیر، زمزمه‌های تغییر و بازگشت فضای شهری چهارباغ عباسی از پیاده راه به سواره راه شنیده می‌شود، موضوعی که مدیران شهری آن را تکذیب کرده اند. با این وجود میز و صندلی‌های کافه رستوران‌ها از این گذر پیاده راه جمع شده اند و رواق‌های مدرسه چهارباغ که عابران در آن‌ها می‌نشستند با شیشه مسدود شده اند.»
او در این ارتباط یادآور شد: به واسطه مطالعات تاریخی و گروهی از دوستداران اصفهان به جهت احیای برخی از مسائل معماری و بافت‌های تاریخی، حرکتی در اصفهان شروع که نتیجه آن احیا کردن فضای شهری قدیمی چهارباغ شد و خوشبختانه با اهتمام شورای شهر و شهرداری وقت، علیرغم انتقاداتی که به آن وارد بود نتیجه هم داد.
افغان چهارباغ را یک فضای شهری پویا خواند و گفت: بعد از اینکه یک دستاورد نصفه و نیمه در راستای احیای پیاده راه چهارباغ تاریخی داشتیم حالا شایعاتی می‌شنویم که ممکن است این فضا به حالت قبل و حضور سواره درآن برگردد که امیدواریم شایعه باشد و فراتر از این نرود.
او در این ارتباط افزود:، اما چهارباغ با همین وضعیتش هم با جمع شدن میز و صندلی‌هایی که کنار مغازه‌ها برای خوردن اغذیه و اندکی استراحت بود، تبدیل به یک وضعیت سوت و کور می‌شود و به این ترتیب روز به روز مراجعه و حضور در چهارباغ کمرنگ می‌شود.
به گفته افغان وقتی شهروند کمتر به چهارباغ مراجعه کند، شهروندی که نمی‌تواند مثل قبل در چهارباغ بنشیند یا استراحت کند، طبیعی است که کمتر به چهارباغ می‌آید و چهارباغ خالی‌تر می‌شود.
رییس انجمن صنفی مهندسان معمار استان اصفهان با اشاره به وجود فضا‌های شهری در سابقه تاریخی اصفهان گفت: شهری که در چند سده قبل برای شهروندانش فضا‌هایی مثل میدان امام (ره) یا نقش جهان یا چهارباغ طراحی شده است، امروز با وضعیتی مواجه است که به نسبت جمعیت واتفاقات معاصری که در همین ایران یا سایر کشور‌ها رخ داده است، از فقدان فضای شهری رنج می‌برد.
او گفت: در حالی که اصفهان هیچ چیز جدیدی در فضای شهری تولید نکرده و در هیچ کدام از محلاتی که به این شهر اضافه شده است، فضای شهری شاخص و مناسب نمی‌بینیم؛ آنچه هم از فضای شهری تاریخی بوده از آن می‌گیریم و این ضرر بزرگی برای شهروند اصفهانی است.
افغان با اشاره به اینکه در تمام شهر‌های ایران، راسته‌ها، خیابان‌ها و میدان‌هایی وجود دارد که به نوعی پاتوق شهری محسوب می‌شوند، جا‌هایی که محل غذا خوردن، تردد و یا تجمع هستند و شهروندان به آن فضا‌ها تعلق خاطر دارند، گفت: دراصفهان سال‌هاست که این فضا‌ها را نداریم.
به گفته رییس انجمن صنفی مهندسان معمار استان اصفهان در حالی که باید فضا‌های شهری را تقویت کنیم، در زمان حاضر و در اصفهان معاصر تولید فضا‌های عمومی، فضا‌هایی هستند که دیگر روباز نیستند.
او در این رابطه افزود: روباز بودن عامل مهمی برای فضا‌های عمومی شهری و این به معنای در ارتباط بی واسطه با طبیعت و اقلیم بودن است. این فاکتور در شهروندان احساس مالکیت به وجود می‌آورد یا این احساس را از او می‌گیرد.
رییس انجمن صنفی مهندسان معمار استان اصفهان، گفت: اصفهان در مقاسیه با تک تک خواهر خوانده هایش فقدان فضای شهری و تعاملات اجتماعی دارد و در این مورد خاص با هیچ کدام از خواهر خوانده‌های خود، تشابهی ندارد.
منبع:ایرنا