جواد خیابانی، پیمان یوسفی و محمد سیانکی، سه گزارشگری بودند که برای صحبت درباره چالش‌های کار در این دوره و مروری بر خاطرات و اتفاقات، در برنامه‌ای با اجرای رسول مجیدی حاضر شده بودند. این برنامه گرم و خوش ریتم پیش رفت و در لحظات پایانی، ناگهان فضا طوری شد که بینندگانش را غافلگیر کرد.
در شرایطی که رسول مجیدی از گزارشگران درباره اشتباهات و سوتی‌های معروف‌شان در دوره گزارشگری پرسیده بود، سیانکی به عنوان آخرین پاسخ‌دهنده، از روزی گفت که یک خبر خیلی بد باعث شد که در گزارش بازی تیم ملی فوتبال امارات، در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷، دروازه‌بان اول و دوم امارات را اشتباه بگیرد.
صحبت او سپس به موضوع گزارش مشهور جواد خیابانی در بازی استقلال و صنعت نفت آبادان رسید؛ مسابقه‌ای که خیابانی آن را در شرایطی گزارش کرد که در راه ورزشگاه از فوت مادرش باخبر شده بود. در این لحظه ناگهان دوربین، صورت جواد خیابانی را نشان داد که آرام آرام بغض کرده و چشمانش پر اشک می‌شد؛ خیابانی در پاسخ به سیانکی با لحنی گریان گفت که دلش برای مادر تنگ شده و به او یادآوری کرد که اگر مادرش زنده است، دور او بگردد.
خیابانی سپس خطاب به سیانکی و مجیدی یادآوری کرد که درست است که مادرش را از دست داده اما مادر او نمرده و احساس می‌کند که او را همچنان در زندگی خودش دارد؛ اگرچه غصه‌دار و دلتنگ نبود اوست.
در این لحظه پیمان یوسفی هم که صحبت‌های جواد خیابانی را گوش می‌کرد، روی آنتن بغضش ترکید و خطاب به خیابانی گفت که چند وقتی است اشکش دم مشکش است و نمی‌تواند خود را کنترل کند. این صحنه عجیب در شرایطی رخ داد که بغض و گریه خیابانی بیش از اینها طول کشید؛ تا جایی که پیمان یوسفی برای تغییر فضای برنامه، رو به بینندگان گفت: خانم‌ها، آقایان؛ این برنامه سیمای خانواده نیست، بلکه ویژه‌برنامه جام جهانی است.
در این بین سیانکی گلایه‌ای از بعضی از کاربران فضای مجازی کرد که به واسطه انتشار پستی از دراگان اسکوچیچ و تشکر از او بابت صعود به جام جهانی، بسیار به وی و خانواده و همچنین مادرش فحاشی کرده‌اند؛ اتفاقی که باعث شده سیانکی برای همیشه از فضای مجازی برود.