به نقل از وبگاه سایِنس اَلِرت (Science Alert)، اثرانگشت‌های مغناطیسی به صورت شگفت‌انگیزی در سطح غبارآلود ماه توزیع شده‌اند و توضیح درباره منشأ آن آسان نیست.
پژوهش جدید به سرپرستی ژوانگ گو (Zhuang Guo)، زمین‌شناس مؤسسه ژئوشیمی آکادمی علوم چین، به فهم بهتر خوانش‌های میدان مغناطیسی که به صورت غیرمعمول قوی است و با سایر ویژگی‌های ماه تناسب ندارد، کمک می‌کند.
تیم پژوهشی، خاک ماه را که در دسامبر (آذر، دی) ۲۰۲۰ توسط کاوشگر چانگ‌ای ۵ به زمین آورده شده بود بررسی کرد و ذرات مگنتیت (نوعی ماده معدنی) را که به‌ندرت در نمونه‌های خاک ماه دیده می‌شود، کشف کرد. چانگ‌ای ۵ یک مأموریت اکتشاف ماه است که سازمان ملی فضایی چین آن را طراحی کرده است.
گو و همکارانش در مقاله‌ای که حاوی حاصل پژوهششان بود، نوشتند: ناهنجاری‌های مغناطیسی ماه از زمان برنامه فضایی آپولو به صورت یک راز بوده است؛ بنابراین، درک عمیق سازوکار (مکانیسم) تشکیل و ویژگی‌های توزیع مگنتیت در ماه احتمالاً به توضیح پیدایش ناهنجاری‌های مغناطیسی در پوسته ماه کمک می‌کند.
مگنتیت، یک سنگ‌آهن به‌شدت مغناطیسی است که در دانه‌های سولفید آهن کروی بسیار ریز یافت شد که شبیه قطرات مذاب هستند. مدل‌سازی ترمودینامیکی بیشتر نشان می‌دهد که مگنتیت در این دانه‌ها نتیجه ضربه‌های شدید به سطح ماه است. وجود مگنتیت برای دانشمندان اهمیت زیادی دارد؛ زیرا می‌توان از آن برای ردیابی میدان‌های مغناطیسی و همچنین شناسایی شاخص‌های بالقوه حیات، یعنی دو موضوع تحقیق بسیار مهم درباره سیاره‌ها یا قمرها، استفاده کرد.
محققان بر اساس یافته‌هایشان فکر می‌کنند که مگنتیت ممکن است به طور گسترده در خاک ماه توزیع شده باشد. آن‌ها می‌گویند: اگر مدل‌سازی ما مطابق با نتایج پژوهش جدید تنظیم شود، ممکن است فهم ناهنجاری‌های مغناطیسی در ماه آسان‌تر شود.
پژوهش قبلی نشان داده بود که شهاب‌سنگ‌ها می‌توانند در هنگام برخورد با ماه مواد فرومغناطیسی را به سطح آن تزریق کنند. پژوهش جدید گام را فراتر می‌نهد و می‌گوید که تأثیر این ضربه‌ها ممکن است مواد را به مگنتیت بسیار ریز تبدیل کرده باشد و آن‌ها را به منبع مهم مواد فرومغناطیسی در سطح ماه تبدیل کند؛ به عبارت دیگر، براساس یافته‌های دانشمندان، این ماده معدنی به‌طور گسترده‌تری در سطح ماه وجود دارد.