ویروس عامل کووید-۱۹ بین گونه‌ها قابل انتقال است

 دانشمندان بر این باورند که خفاش‌ها ویروس سارس کوو-۲ را برای اولین بار در دسامبر سال ۲۰۱۹ به انسان‌ها منتقل کردند و در حالی که این ویروس از آن زمان به سویه‌های مختلفی مانند دلتا و اومیکرون تکامل یافته، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که سارس-کوو-۲ هنوز با شدت بالا میان پستانداران قابل انتقال است. محققان موسسه فناوری روچستر (RIT) شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای را توسعه داده‌اند که نشان می‌دهد کروناویروس‌ها از پروتئین‌های سنبله خود برای اتصال به سلول‌های میزبان در خفاش‌ها و انسان‌ها با روشی مشابه استفاده می‌کنند.

به نقل از فیز، این یافته‌ها در مطالعه‌ای در مجله "Royal Society Open Science" توسط مادوسودان راجندران (Madhusudan Rajendran) فارغ التحصیل اخیر روچستر و گرگوری بابیت (Gregory Babbitt) دانشیار از دانشکده علوم زندگی توماس اچ. گوسنل (Thomas H. Gosnell) منتشر شد. آن‌ها نحوه تعامل پروتئین‌های سنبله ویروس در چندین سویه از سارس-کوو-۲ را با گیرنده‌های سلول میزبان معروف به "ACE ۲" هم در انسان و هم در خفاش‌های مختلف از نوع خفاش نعل‌بینی (Rhinolophus) مطالعه کردند. بابیت می‌گوید که نتایج آن‌ها شگفت‌آور بوده است.

بابیت می‌گوید: ما امیدوار بودیم که تکامل تطبیقی جالبی ببینیم، زیرا ویروس بیشتر به انسان‌ها عادت کرده و کمتر به خفاش‌ها عادت دارد، اما در واقع دیدیم که تغییرات زیادی رخ نداده است. از آنجایی که محل اتصال ویروس به میزبان زیاد تکامل نیافته است، بنابراین نمی‌تواند مانع انتقال آن از انسان به خفاش‌ها شود. اگر به روابط تبارزایی خفاش‌ها با انسان نگاه کنید، ما در درخت پستانداران بسیار از هم فاصله داریم؛ بنابراین این نشان می‌دهد که عفونت بین گونه‌ای بسیار گسترده‌ای وجود خواهد داشت و پژوهش‌ها حاکی از وجود شواهد زیادی در این مورد بوده است.

دانشمندان از یک روش شبیه‌سازی رایانه‌ای به نام دینامیک مولکولی برای قرار دادن پروتئین‌ها در یک شبیه‌ساز استفاده کردند. در این رویکرد از محاسبات با کارایی بالا بر روی پردازنده‌های گرافیکی استفاده می‌شود تا مشخص شود هر اتم در طول زمان چه کاری انجام می‌دهد. بابیت گفت این رویکرد به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سوالاتی را که در آزمایشگاه‌های سنتی نمی‌توان به آن‌ها پاسخ داد، بررسی کنند.

او افزود: انجام آزمایش‌هایی که در آن خفاش‌ها را با گونه‌های ویروسی انسانی دوباره آلوده کنیم خطرناک خواهد بود، بنابراین شبیه‌سازی‌های مبتنی بر رایانه جایگزین بسیار مطمئن‌تری ارائه می‌دهند.