اشتباهاتی که تبدیل به اختراع شدند!

مخترع‌ها و سازندگان خلاق وسایل و ابزار‌های ساده، اما کاربردی، همیشه از نتیجه کارشان راضی نیستند. گاهی‌اوقات ایده‌ای که در ذهن دارند با چیزی که درنهایت از آب درمی‌آید، زمین تا آسمان تفاوت دارد. موضوع ناامیدکننده‌ای است، مگر نه؟ خب، نه همیشه. بعضی از چیز‌هایی که در زندگی روزمره‌مان از آن‌ها استفاده می‌کنیم، درواقع همین اختراعات اشتباهی بوده‌اند. با تعدادی از آن‌ها آشنا شوید.

بیشتربخوانید

• ۱۰ سازه شگفت‌انگیز جهان را بشناسید + تصاویر

دهان‌شویه شوینده کف/ تمیز کردن دندان‌ها
دهان‌شویه‌ها که خیلی‌های‌مان به‌خاطر طعم تندوتیزشان دلِ خوشی از آن‌ها نداریم، از اول برای تمیز کردن دهان و دندان ساخته نشده‌‎بودند. دکتر «جوزف لیستر» از دهان‌شویه به‌عنوان ماده ضدعفونی‌کننده برای استریل کردن اتاق عمل استفاده می‌کرد. بعد‌ها به‌عنوان شوینده کف به‌کار رفت تا این‌که کاربردش در موارد بهداشتی دهان و دندان پیدا شد.

اتوتیون کشف مناطق حفاری/ کمک به خواننده‌های پاپ
امروزه تصور ساختن یک آهنگ بدون دستگاه «اتوتیون» یا «کوک خودکار» دشوار است. وقتی خواننده قطعه‌ای را ضبط می‌کند اتوتیون، نت‌هایی را که در گام مدنظر اجرا نشده‌اند، پیدا و به کوک درست منتقل می‌کند. این دستگاه را که نجات‌دهنده خواننده‌های پاپ است، یک مهندس نفت برای کمک به شرکت‌های نفتی در یافتن مکان‌های بالقوه حفاری اختراع کرد. دکتر «اندی هیلدبراند» قصد داشت الگوریتمی را توسعه بدهد که از امواج لرزه‌ای برای ایجاد نقشه‌های زیرسطحی استفاده کند تا مناطق بالقوه برای حفاری شناسایی شوند.

پلاستیک حباب‌دار ابزار دکوراسیون/ محافظ شکستنی‌ها
پلاستیک حباب‌دار اولش قرار بود ایده‌ای برای دکوراسیون خانه باشد، اما در صنعت کاغذدیواری با استقبال مواجه نشد. مخترعانش که حسابی دمغ شده‌بودند، پیشنهاد کردند از آن برای عایق کردن گلخانه‌ها استفاده شود که خب آن‌جا هم به‌کار نیامد و شکست خورد. اما پلاستیک حباب‌دار بالاخره کاربرد خودش را پیدا کرد و حالا پرمصرف‌ترین ماده بسته‌بندی در جهان است.

وازلین دوای هر درد/ مرطوب‌کننده پوست
«رابرت چیزبرا»، مخترع وازلین، معتقد بود که فرمول مناسبی برای التیام زخم‌ها پیدا کرده‌است. او آن‌قدر به محصولش ایمان داشت که روی هر زخمی وازلین می‌زد تا خاصیت آن را در بهبود سریع‌تر زخم‌ها ثابت کند. رابرت حتی از این هم فراتر رفت؛ او نه‌تن‌ها وازلین را به‌صورت خارجی مصرف می‌کرد بلکه تا زمان مرگش هر روز یک قاشق از آن می‌خورد. خب ما امروز می‌دانیم که وازلین خاصیت درمانی ندارد، اما معنی‌اش آن نیست که ماده بی‌مصرفی است؛ بلکه به‌کار مرطوب کردن پوست می‌آید.

روزنامه خراسان