به مناسبت روز کار درمانی (۲۷ اکتبر) در برنامه ضربان شبکه سلامت سیما ،مجری برنامه میزبان نرگس شفارودی متخصص کاردرمانی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران بود و در خصوص رشته کاردرمانی به گفت و گو پرداختند.
عضو هیئت دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: رشته کاردرمانی، بیش از ۵۰ سال است که به صورت دانشگاهی در ایران قدمت دارد، این رشته زیر مجموعه رشته‌های توانبخشی و یکی از زیر گروه‌های رشته علوم پزشکی است. کاردرمانگر برای افزایش کیفیت زندگی افراد جامعه خدماتی ارائه می‌دهد که این خدمات نه تنها به افرادی که دچار محدودیت‌ها و ناتوانی‌هایی هستند ارائه می‌شود، بلکه در افرادی که هنوز بیماری در آن‌ها ظاهر نشده، نقش خود را ایفا می‌کنند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: درمانگران با دو دسته افراد مواجه هستند: افرادی که از نظر روحی مشکل دارند و همچنین افرادی که از نظر جسمی دچار اختلالاتی هستند، کاردرمانگر به کار و فعالیت این دو گروه رسیدگی می‌کند.
افراد به دنبال هر حادثه یا بیماری، ممکن است ناتوانی‌هایی از خود بر جای بگذارند و این علائم، شاید هرگز از بین نروند و بر زندگی فرد اثرات منفی داشته باشد. کاردرمانگر باید این اثرات را به حداقل برساند و فرد را دوباره از طریق انجام دادن کار‌های روزمره و برقراری ارتباط با محیط به زندگی عادی بازگرداند.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال، کهآیا خدمات کار درمانی، میتواند در کاهش احساس ناتوانی فیزیکی، ذهنی، روانی و اجتماعی افراد موثر باشد، گفت: بله، کاردرمانی در رفع علائم بیماری، رفع موانع محیطی و تاثیر تطابق در محیط زندگی، اثرگذار است.
وی گفت: هدف اصلی کاردرمانگر در ارتباط با هر بیماری و یا اختلالی، این است، که فرد را به زندگی که مدنظر خود او است، بازگرداند و رضایتمندی در آن فرد اتفاق بیفتد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال، که کار درمانی در بیماران اعصاب و روان شامل چه مواردی است، گفت: در بیمارستان انتظارات متفاوتی از کاردرمانگر وجود دارد، در پروسه بیمارستانی، بیمار به دلیل بیماری مراجعه کرده و در صورت ضرورت بستری می شود، در آن هنگام تشخیص و درمان‌های دارویی آغاز می‌شود، وظیفه کاردرمانگر این است که با بیمار ارتباط برقرار کند و متوجه شود که این بیماری چگونه بر مجموعه فعالیت‌های فرد تاثیر گذاشته است و در کنار سایر اعضای تیم، میزان تاثیرات دارو‌ها را مورد بررسی قرار دهد. درعین‌حال، کاردرمانگر در بیمارستان، یکسری شرایط و فعالیت‌ها را برای فرد ایجاد می‌کند تا یادگیری‌هایی که باعث پیشرفت در فعالیت‌های او می شود، اتفاق بیافتد.
دکتر شفارودی گفت: فعالیت‌های کاردرمانگر کاملاً فرد مدار است و یک نسخه واحد شامل حال همه مددجویان نمی‌شود.
وی گفت: کار و فعالیت، هم تحت تاثیر عوامل بیرونی بیمار است و هم تحت تاثیر عوامل درونی، به همین جهت، بحث ارزیابی محیط زندگی فرد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در کنار این گزارش‌ها که توسط کاردرمانگر به تیم درمان انتقال می‌یابد، نحوه یادگیری فرد و سطح آن هم مورد بررسی قرار می‌گیرد، در کنار این وظایف، کاردرمانگر فضایی را ایجاد می‌کند که تحمل بیمار بیشتر شود، هر چقدر بتوان بیماران را فعال و درگیر کار‌های متفاوت کرد، از افت مهارت‌های آن‌ها جلوگیری به عمل می‌آید.
این استاد کاردرمانی یادآور شد: کاردرمانگر‌ها نه تنها در جبهه روان بلکه در جبهه جسم و فیزیک هم فعالیت دارند. آن‌ها به افراد دچار اختلال فیزیکی کمک می‌کنند تا شرایط برای انجام کار‌های روزمره داخل و خارج منزل آن‌ها مهیا و تسهیل شود.
کارشناس برنامه گفت: سلامتی تنها نبود علائم بیماری ویا کاهش درد نیست، بلکه میزان مشارکت و عملکرد یک فرد در زندگی، از میزان سلامتی فرد خبر می دهد حسی که فرد از سلامتی خود دارد از اهمیت زیادی برخوردار است، شاید یک پزشک با کاهش علائم بیماری و بهبود حال مریض، او را به سلامتی نزدیک بداند، ولی بیمار احساس رضایت نداشته باشد و احساس بیماری و ناخوشی باعث شود او نتواند دست به هیچ کاری بزند.
وی بیان کرد: افراد کاردرمانگر باید وارد محیط زندگی و محیط کار بیمار شوند و آن را ارزیابی کنند و چگونگی عملکرد فرد را در محیط زندگی، کار یا مدرسه مورد بررسی قرار دهند، کار درمانگر‌ها تنها در مواقع ناتوانی وارد کار نمی‌شوند، بلکه برای جلوگیری از بروز مشکلات نیز تلاش می‌کنند. او به ضرورت وجود کاردرمانگر‌ها در محیط اجتماعی، تاکید کرد.