تصمیمات سازمان ملل در افغانستان خنثی شده است

مسئولان یک دانشگاه خصوصی امروز دوشنبه(2 میزان) به مناسبت 24 اکتوبر سالروز تاسیس سازمان ملل متحد نشست علمی را تحت عنوان" نقش سازمان ملل متحد در تامین امنیت بین الملل با تاکید بر افغانستان" را در کابل دایر کردند.

محسن راشد استاد دانشگاه گفت:" سازمان ملل متحد با فقدان یک دولت مرکزی رو به رو است که این فقدان معمایی امنیت جهانی را شکل داده و مفهوم صلح جهانی را مبهم کرده است".

راشد گفت: از زمان عضویت افغانستان در سازمان ملل متحد تا هنوز این سازمان 50 قطعنامه به منظور، تحکیم نظام سیاسی، عدم تمرکز قدرت و تامین حقوق بشری در افغانستان صادر کرده است.

به گفته این استاد دانشگاه سازمان ملل از سال 200 تا به این سو بر نظارت و نهاد‌سازی در افغانستان کار کردند که تمام تلاش‌های آن سازمان در این کشور منتج به نتیجه ملموس نشده است.

راشد با بیان اینکه افغانستان همواره قربانی تضاد‌های منافع قدرت‌های بزرگ بود گفت: عدم همکاری سیاسیون و مردم افغانستان باعث شد تا قطعنامه‌های سازمان ملل متحد در افغانستان عملی نشوند لهذا همه تصمیمات سازمان ملل متحد در افغانستان خنثی بوده است.

محمد اکرام عارفی استاد دانشگاه گفت: گفتگو، اعمال تنبیه‌ای و اعزام نیروهای حافظ صلح از روش‌هایی است که در منشور سازمان ملل متحد برای جلوگیری از جنگ به کار می‌رود.

عارفی با بیان اینکه سازمان ملل متحد ارتش خاص ندارد گفت: در 20 سال گذشته نیروهای آیساف در قالب نیروهای حافظ در افغانستان حضور داشتند اما آنها برای تامین صلح وظیفه جنگیدن را نداشتند.

این استاد دانشگاه باور دارد که سازمان ملل متحد به دلیل معضلات جهانی نتوانسته که تصمیم واحد را برای حفظ صلح جهانی اتخاذ نمایند.

عارفی گفت: سازمان ملل بعد از ختم جنگ سرد با استفاده از تحریم‌های سیاسی و اقتصادی خود خواسته که بر تصمیمات خود جنبه عملی بی‌پوشاند.

عارفی می‌گوید که سازمان ملل متحد در پروسه صلح افغانستان نقش نظارتی داشت و تلاش کرد تا از طریق گفتگو طرف‌ها قانع بسازد.

سازمان ملل پس از پایان جنگ جهانی دوم و از سوی کشورهای پیروز با هدف جلوگیری از جنگ در آینده جایگزین جامعه ملل شد.

سازمان ملل در مجموع  شش نهاد اصلی دارد که شامل مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت، دیوان بین‌المللی دادگستری و دبیرخانه سازمان ملل متحد علاوه بر این نظام سازمان ملل متحد شامل سازمان‌های تخصصی، توافقنامه‌ها و برنامه‌های جهانی مانند گروه بانک جهانی، سازمان جهانی بهداشت، برنامه جهانی غذا، یونسکو و یونیسف است.

در جمع‌های نهاد‌های سازمان ملل متحد، شورای امنیت قوی‌ترین نهاد این سازمان است که پنج عضو دایمی دارد که در تصمیمات این شورا حق وتو را دارند.