انگشت ماشه‌ای، وضعیتی است که در آن انگشتان در حالت خمیده قفل و به سختی صاف می‌شوند که در افراد مبتلا به دیابت شایع‌تر از جمعیت عمومی است.
به گفته محققان، سطح بالای قند خون خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را افزایش می‌دهد.
با مطالعه‌ای که توسط دانشگاه لوند در سوئد انجام شد، نشان داد که خطر ابتلا به این بیماری در مورد قند خون بالا افزایش می‌یابد.
انگشت ماشه‌ای به این معنی است که یک یا چند انگشت، اغلب انگشت حلقه یا شست، در حالت خمیده‌ای قرار می‌گیرند که صاف کردن آن دشوار است.
این وضعیت به دلیل ضخیم شدن تاندون‌هایی است که انگشت را خم می‌کنند و غلاف بافت همبند آن‌ها به این معنی است که انگشت در حالت خمیده به سمت کف دست ثابت می‌شود.
این حالت یک بیماری دردناک است که اغلب با تزریق کورتیزون قابل درمان است؛ اما گاهی اوقات نیاز به جراحی دارد.
در کلینیک جراحی دست، مدت‌ها است متوجه شده‌ایم که افراد مبتلا به دیابت، چه نوع ۱ و چه نوع ۲، بیشتر تحت تأثیر انگشت ماشه‌ای قرار می‌گیرند.
ماتیاس ریدبرگ، دانشجوی دکترای دانشگاه لوند، پزشک مقیم بیمارستان دانشگاه اسکان و اولین نویسنده این مطالعه گفت : بیش از ۲۰ درصد کسانی که برای این بیماری نیاز به جراحی دارند، بیمارانی هستند که دیابت دارند یا خواهند داشت.
برای بررسی این که آیا قند خون بالا (اختلال در تنظیم قند خون) خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را افزایش می‌دهد یا خیر، محققان دو ثبت را مورد بررسی قرار دادند:
پایگاه داده مراقبت‌های بهداشتی منطقه اسکان، که شامل همه تشخیص‌ها است و دارای ثبت اطلاعات دیابت در سوئد است.
بین ۱ تا ۱.۵ درصد از جمعیت به انگشت ماشه‌ای مبتلا می‌شوند؛ اما تشخیص در بین ۱۰ تا ۱۵ درصد از مبتلایان به دیابت رخ می‌دهد و این پدیده بیشتر در گروه مبتلا به دیابت نوع ۱ ظاهر می‌شود.
مطالعه جدید منتشر شده الگوی قند خون را تقویت می‌کند که یک عامل مهم برای افزایش خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای است.
قند خون بالا خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را در مردان و زنان در گروه‌های مبتلا به دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ افزایش می‌دهد.
قند خون با HbA۱C اندازه‌گیری می‌شود که به آن قند خون طولانی مدت نیز گفته می‌شود و در صورت تنظیم، زیر ۴۸ سال است.
گروهی از مردانی که بدترین قند خون را تنظیم می‌کنند (HbA۱C > ۶۴) تا ۵ برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
ماتیاس ریدبیگ گفت: با این حال، ما نمی‌توانیم به طور قطع بدانیم که آیا هر یک از گروه‌ها بیشتر از سایرین به دنبال مراقبت‌های بهداشتی هستند یا خیر که می‌تواند عاملی باشد که بر نتایج تأثیر می‌گذارد.
مکانیسم‌های زمینه‌ای افزایش خطر ناشناخته هستند؛ اما نظریه‌هایی وجود دارند که قند خون بالا، باعث ضخیم‌تر شدن تاندون‌های فلکسور و غلاف بافت همبند آن‌ها می‌شود و در نتیجه باعث می‌شود آن‌ها راحت‌تر قفل شوند.
قبلاً معلوم شده بود کسانی که قند خونشان تنظیم نشده است، بیشتر در معرض گیر افتادن عصب در دست هستند.
توجه به عوارض ناشی از دیابت و چگونگی ایجاد آن‌ها برای تشخیص زودهنگام آن‌ها مهم است که درمان سریعتر و در نتیجه نتیجه بهتر را ممکن می‌کند.
علاوه بر فشردگی عصب و انگشت ماشه‌ای، ممکن است ارتباطی با ضخیم شدن بافت همبند در کف دست (انقباض دوپویترن)، اختلال در حرکت مفصل و خطر ابتلا به آرتریت در قاعده انگشت شست نیز وجود داشته باشد.
مکانیسم‌های زمینه‌ای این عوارض احتمالاً در مورد دیابت متفاوت است.
لارس بی دالین، پروفسور دانشگاه لوند و مشاور جراحی دست در بیمارستان دانشگاه اسکان گفت: نتایج این مطالعه جالب است؛ زیرا می‌توانیم نشان دهیم که اختلال در تنظیم قند خون با رشد انگشت ماشه‌ای ارتباط دارد.
گام بعدی در این تحقیق، ترسیم اثربخشی عمل بر بیماران مبتلا به دیابت است که توسط انگشت ماشه‌ای تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
بر اساس تجربه ما در کلینیک، جراحی به خوبی پیش می‌رود و عوارض کمی وجود دارد؛ اما کمی بیشتر طول می‌کشد تا بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ بتوانند حرکت و عملکرد کامل خود را به دست آورند.
ما می‌خواهیم این فرضیه را بیشتر بررسی کنیم.
ایده جالب دیگر این است که ببینیم آیا انگشت ماشه‌ای می‌تواند یک سیگنال هشدار دهنده برای دیابت نوع ۲ باشد.
ماتیاس ریدبرگ نتیجه گرفت که به دور از همه کسانی که مبتلا به دیابت هستند توسط انگشت ماشه‌ای تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
جالب است ببینیم آیا با استفاده از رجیستر‌های مدرن می‌توانیم افرادی را که در منطقه خطر ابتلا به دیابت هستند، کشف کنیم.
این مطالعه در Diabetes Care منتشر شده است.
منبع: سایت نوروساینس نیوز منتشره از دانشگاه لوند