فضاپیمای اُسیریس-رکس (OSIRIS-REx) مسیر خود را تغییر داده تا برای بازگشت به زمین در سال آینده آماده شود.
در تاریخ ۲۱ سپتامبر (۲۹ شهریور) فضاپیمای اُسیریس-رکس، پیشران خود را به مدت ۳۰ ثانیه روشن کرد تا مسیر خود را اصلاح کند. این اولین باری است که این فضاپیمای حامل نمونه‌ای از سیارک بنو (Bennu)، از زمان خروجش از این سنگ فضایی در تاریخ ۱۰ مه سال ۲۰۲۱ تاکنون، مسیرش را تغییر می‌دهد.
سیارک‌ها از موادی تشکیل شده‌اند که از ابتدای تشکیل منظومه شمسی و سیارات آن باقی مانده‌اند. دانشمندان امیدوارند بتوان با مطالعه نمونه‌هایی از گرد و غبار سیارک اُسیریس-رکس که در تاریخ ۲۴ سپتامبر سال ۲۰۲۳ (دوم مهر ۱۴۰۲) به زمین می‌رسند، در مورد اجزای سازنده منظومه شمسی و اجزای تشکیل‌دهنده حیات، اطلاعات بیشتری کسب کنند.
این فضاپیما باید با سرعت دقیق و در جهت مناسب به زمین نزدیک شود تا کپسول حاوی نمونه جمع‌آوری شده از سیارک بنو را به طور ایمن به جو سیاره ما برساند.
مایک مورئو (Mike Moreau)، معاون مدیر پروژه اُسیریس-رکس در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در مریلند، در بیانیه‌ای گفت: اگر کپسول حاوی نمونه، بیش از حد متمایل شود از جو خارج می‌شود و اگر زاویه آن خیلی کم باشد، در جو زمین می‌سوزد.
بنابراین، انجام اصلاحات این چنینی، در طول سال آینده برای اطمینان از موفقیت این ماموریت هفت ساله، که در تاریخ هشتم سپتامبر سال ۲۰۱۶ آغاز شد و در تاریخ ۲۰ اکتبر سال ۲۰۲۰ به سیارک بنو رسید، ضروری خواهد بود.
اگر اُسیریس-رکس در مسیر فعلی خود باقی بماند در نهایت از فاصله حدود ۲۲۰۰ کیلومتری از کنار زمین عبور خواهد کرد، بنابراین در ژوئیه سال ۲۰۲۳، این فضاپیما مجموعه‌ای از مانور‌های تصحیح مسیر را آغاز خواهد کرد.
دنیل ویبن (Daniel Wibben)، سرپرست طراحی مسیر و مانور این فضاپیما می‌گوید: در طول سال آینده، ما به تدریج مسیر اُسیریس-رکس را تنظیم خواهیم کرد تا فضاپیما را به زمین نزدیک‌تر کنیم. ما باید این فضاپیما را لحظه‌ای که که زمین در حال عبور است، وارد مدار این سیاره کنیم.
این فرآیند فضاپیما را به فاصله حدود ۲۵۰ کیلومتری از سطح زمین می‌رساند. این فاصله به اندازه کافی نزدیک است تا کپسول حاوی نمونه‌های سیارک بنو بتواند فرود دقیقی با چتر نجات در محدوده آزمون و تمرین یوتا متعلق به نیروی هوایی در بیابان گریت سالت لیک داشته باشد.
در مرحله بعد، کارمندان ناسا محموله به زمین رسیده را به یک آزمایشگاه مهندسی شده‌ی جدید در مرکز فضایی جانسون در هیوستون منتقل خواهند کرد. دانشمندان از تجهیزاتی مانند گلاوباکس‌ها و ابزار و ظروف ذخیره‌سازی مخصوص استفاده خواهند کرد که همگی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نمونه را آلوده نکنند و تا حد امکان آن را بکر نگه دارند. نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط این مأموریت برای گروه‌هایی از دانشمندان در سراسر جهان نیز ارسال می‌شود و نمونه بزرگی از آن نیز برای مطالعه نسل‌های آینده حفظ خواهد شد.
این ماموریت پیش از بازگشتن فضاپیما به زمین در سال آینده، داده‌هایی ارائه کرده است که می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد سیارک بنو در اختیار محققان قرار دهد.
در ماه ژوئیه، دانشمندان اعلام کردند که داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط اُسیریس-رکس در مورد سطح سیارک بنو نشان می‌دهد که سیارک به قدری سست است که اگر فضاپیما به جای روشن کردن پیشران‌های خود برای دور شدن سریع از سطح آن، تلاش می‌کرد روی این سیارک فرود بیاید، زیر سطح آن غرق می‌شد.
اُسیریس-رکس همچنین داده‌هایی را در اختیار ناسا قرار داده است که به آن‌ها در محاسبه مدار بالقوه خطرناک این جرم آسمانی تا سال ۲۳۰۰ کمک می‌کند. این اطلاعات می‌تواند در تعیین اینکه آیا سیارک بنو، که قطری معادل ۱۲۰۰ فوت (۴۹۰ متر) دارد، می‌تواند پس از نزدیک شدن به زمین در سال ۲۱۳۵، به آن برخورد کند یا خیر، اهمیت زیادی دارد.
او افزود: ما این کار را با انجام بررسی‌های نجومی و ساخت مدل‌های مداری برای این اجرام انجام می‌دهیم. ماموریت اُسیریس-رکس فرصت فوق‌العاده‌ای برای اصلاح و آزمایش این مدل‌ها فراهم کرده است و به ما کمک می‌کند تا بهتر پیش‌بینی کنیم که سیارک بنو بیش از یک قرن دیگر، زمانی که به زمین نزدیک می‌شود در کجا قرار خواهد داشت.