نتایج یک تحقیق جدید که توسط دانشمندان اسپانیایی انجام شده نشان می‌دهند که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران بارداری و در اوایل دوران کودکی می‌تواند به طور قابل توجهی اندازه و ساختار مغز کودک را تغییر دهد.
این مطالعه نشان می‌دهد که آلودگی هوا در ۸/۵ سال اول زندگی بیشترین تأثیر را بر ارتباطات مغزی در کودکان دارد و با توجه به این که بیشترین تغییرات در کودکان قبل از سن ۵ سالگی اتفاق می‌افتد، آلودگی هوا می‌تواند اثرات سویی بر این تغییرات داشته باشد.
دانشمندان مؤسسه بارسلونا اضافه می‌کنند که مغز نوزاد در برابر آلودگی هوا نه‌تنها در دوران بارداری، بلکه در دوران کودکی نیز آسیب‌پذیر است.
آن کلر بینتر، محقق ارشد این مطالعه گفت: برخلاف مطالعات قبلی که در آن داده‌های سه ماهه بارداری یا سال‌های کودکی تجزیه و تحلیل می‌شد، ما قرار گرفتن کودکان در معرض آلودگی هوا را از زمان بارداری تا ۸/۵ سالگی به صورت ماهانه تجزیه و تحلیل کردیم. در این مطالعه، داده‌های ۳۵۱۵ کودک بررسی شد و ما میزان مواجهه هر کودک با سطوح روزانه دی‌اکسید نیتروژن و ذرات معلق در خانه را در طول بارداری مادرشان و تا زمانی که به سن ۸/۵ سالگی برسند، برآورد کردیم.
نتایج این مطالعه نشان داد سطوح بالاتر آلودگی هوا با تغییرات در ریزساختارهای ماده سفید در مغز کودکان مرتبط است و قرار گرفتن در معرض ذرات آلاینده، ناحیه‌ای از مغز به نام پوتامن(یکی از بخش‌های قاعده‌ای مغز) که در عملکرد حرکتی، یادگیری و سایر عملکردهای ضروری دخیل است، تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه می‌افزاید، هر چه کودک بیشتر در معرض ذرات ریز به خصوص در دو سال اول زندگی قرار گیرد، اندازه پوتامن(یکی از بخش‌های قاعده‌ای مغز) در سنین قبل از نوجوانی بزرگتر خواهد شد. یک پوتامن بزرگتر باعث بروز برخی از اختلالات روانپزشکی از جمله اسکیزوفرنی، اختلالات اوتیسم و اختلالات وسواس فکری ـ اجباری خواهد شد.
منبع: studyfinds