برای برقراری ارتباط دوستانه با فرزند دختر، سعی کنید حتی اگر اشتباهات خود را با شما در میان می گذارد مانند یک دوست خوب عمل کرده و به صحبت های او گوش دهید.
معمولا دختران نیاز دارند که صحبت هایشان شنیده شود نه اینکه بدون شنیدن احساس های آن ها ، از ابتدا راه حل ارائه شود.
مواردی که باید در تربیت فرزند دختر به آن توجه کنید به شرح زیر است:
فرزندان خود را آن طور که هستند، بپذیرید، نه آنگونه که می توانند باشند .برای اینکه فرزندان ما خود را افرادی با ارزش بدانند ، باید آنان را با تمام کاستی های شان بپذیریم. برای فرزندان مان، ارزش قائل شده و گاهی نیز آن را بازگو می کنیم اما بیش تر وقت ها، تناسبی میان رفتار و گفتار ما وجود ندارد.
استعدادهای دختران در وجود دختر خود را پیدا کرده و آنها را پرورش دهیم. مثلا مهارت هایی که بعدا در زندگی یک زن بیشتر مورد نیاز است را مورد توجه قرار دهیم. البته اگر با مقاومت آنها در یادگیری روبه رو شدیم، باید از تحمیل و اصرار پرهیز کرد.
برخی از باید نباید‌ها در تربیت فرزند دختر وجود دارد که شامل:
دختران حیا را بیشتر با الگو برداری از مادر و اطرافیان خود می‌آموزند. با رشد عقلانی یک دختر ضرورت حیا بیشتر خواهد شد.
بلوغ عقلانی دخترها سرعت بیشتری نسبت به پسران دارد، اما بعد از بلوغ گاهی چنان روح خود را درگیر مسائل مادی می‌کنند که از ادامه رشد باز می‌مانند؛ پس تلاش کنید تا دختران خود را اهل مطالعه کتاب‌های مفید و علاقمند به دانش بار بیاورید و مسائل مادی را در نظرشان حقیر کنید. همه این‌ها نیاز به درایت والدین مخصوصا مادران دارد.
دخترها به حمایت و همدمی مادر بیشتر احتیاج دارند. مادری که دختر بزرگ می‌کند باید بتواند ارتباط عاطفی و دوستانه‌ای با دختر خود برقرار کند. این ارتباط به تدریج با بلوغ دختر ایجاد خواهد شد مگر اینکه مادر موانعی ایجاد کند. این موانع از قبیل بدزبانی و تندخویی مادر یا برخی بیماری‌های روحی او است.
با شروع دوره بزرگسالی (معمولاا ۱۲ تا ۱۸ سالگی) یک نوع تضاد وتعارض میان نوجوانان ومخصوصا دختران و والدین بوجود می‌آید. اگر این تعارضات به شکل صحیحی حل نشود، تا سنین بزرگسالی ادامه خواهد یافت. نادیده گرفتن و یا کم توجهی به این موارد، ممکن است موجب ایجاد فاصله و گسست‌هایی شود که هر روز بر عمق آن افزوده و آثار جبران ناپذیری برای دختران به وجود بیاورد.