شهید مسلم جاویدی مهر، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای مزرج از توابع شهرستان قوچان در استان خراسان رضوی بود که به‌دنبال بروز برخی ناآرامی‌ها و آشوبگری عده‌ای اغتشاشگر، به میدان آمد و سرانجام به شهادت رسید.
این شهید والامقام که افسر تیپ متحرک هجومی ۲۷۷ شهید تولایی قوچان بود؛ ۲۴ سال خدمت صادقانه در ارتش جمهوری اسلامی ایران در کارنامه خود داشت و در جریان پاک‌سازی میادین مین جامانده از هشت سال دفاع مقدس دچار جانبازی ۵۰ درصدی شد و شامگاه ۳۰ شهریور در دفاع از امنیت مردم، کشور و نظام اسلامی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
پس از چند روز پیگیری سرانجام موفق به ملاقات با خانواده شهید جاویدی‌مهر شدم، خانواده‌ای که یک بار رفتن عزیزشان تا مرز شهادت را تجربه کردند و، اما این بار در باغ شهادت به روی این رزمنده غیور باز شد و جام شهادت را نوشید.
همسر شهید مسلم جاویدی مهر در ابتدای گفتگو با خبرنگار مهر، در رابطه با ویژگی‌های شخصیتی این مجاهد خستگی‌ناپذیر سخن گفت و اظهار کرد: رفتار و کردار خوب، پاکی دل و کمک به هم‌نوع از مهم‌ترین ویژگی‌های این شهید به شمار می‌رود.
سمانه شعاعی افزود: شهید جاویدی مهر در همه مأموریت‌ها حضور پررنگی داشت به‌گونه‌ای که در جریان پاک‌سازی میادین مین دو انگشت دست خود را از دست داد و به درجه جانبازی رسیده بود.
وی با تأکید بر این موضوع که شهید علاقه وافری به خدمت به این نظام و کشور داشت، گفت: هنگامی که مسلم در اهواز جانباز شد، به دلیل مصدومیت به او پیشنهاد بازنشستگی دادند، اما برای خدمت در لباس سربازی نظام و مردم بازنشستگی را قبول نکرد و در همین راه نیز به شهادت رسید.
همسر شهید جاویدی مهر، با افتخار از شهادت همسرش درراه نظام، کشور و امنیت مردم یاد کرد و ادامه داد: از مسئولین می‌خواهم مراقب باشند خون شهید پایمال نشود و به این موضوع رسیدگی کنند.
وی افزود: دوست دارم ضارب را از نزدیک ببینم و بپرسم به کدام گناه همسر مرا کشت و دو دختر ۶ و ۹ ساله‌اش را یتیم کرده است.
شعاعی با بیان اینکه شهید مسلم جاویدی مهر علاقه خاصی به امام حسین (ع) و شهادت داشت، تصریح کرد: پس از انفجار مین و جانبازی، همیشه حسرت می‌خورد که چرا شهید نشده است، دوست نداشت در حالت عادی بمیرد و در آخر هم به آرزویش یعنی شهادت رسید.
عباسعلی پرتاپ (جاویدی‌مهر)، پدر شهید مسلم جاویدی مهر نیز از علاقه مسلم به لباس نظامی به خبرنگار مهر گفت و اظهار کرد: مسلم از کودکی علاقه زیادی به لباس نظامی داشت و علی‌رغم آگاهی نسبت به برخی سختی‌های این شغل، از شوق خدمت به کشور و مردم پس از پایان یافتن درسش وارد نظام شد.
توجه شهید جاویدی‌مهر به خانواده
وی یادآور شد: خیلی نگران حال من بود حتی زمانی که در اهواز انگشتان دستش را به خاطر مین از دست داد و سه ماه در بیمارستان بستری بود، برای اینکه من مریض نشوم چیزی نگفت و وقتی برای مرخصی به خانه آمد من متوجه جانبازی او شدم.
پدر شهید جاویدی‌مهر با بیان اینکه از شهادت فرزندم خبر نداشتم تا اینکه یکی از بستگان به دنبالم آمد و گفت مسلم در اغتشاشات مصدوم شده است، افزود: تنها چیزی که پس از شهادت پسرم به خدا گفتم این بود که خودت این فرزند را دادی و شاکرم که در راه خودت هم پس گرفتی و شهید شده است.
وی بیان کرد: این انقلاب به‌راحتی به دست نیامده که عده‌ای بخواهند با شلوغ کردن و کشتن مردم بی‌گناه آن را بگیرند، ما تا زنده‌ایم از این انقلاب دفاع می‌کنیم.
وی تأکید کرد: درخواست من از همه مسئولان این است که افرادی که این روز‌ها با آشوب و شلوغ کردن برای مردم گرفتاری درست می‌کنند را شناسایی و برخورد کنند تا آسایش به زندگی مردم بازگردد.
یکی از هم‌رزمان شهید جاویدی مهر که دو سال با وی در یک یگان مشغول به خدمت بوده است، در گفتگو با خبرنگار مهر ابراز کرد: شهید جاویدی‌مهر انسانی باادب، با شخصیت، آرام و باغیرت بود و با اینکه از ناحیه دست راست دچار جانبازی شده بود؛ تمام مأموریت‌هایش را با جان و دل و به نحو احسن به انجام می‌رساند.
الگویی برای هم‌خدمتی‌ها
ستوان سوم رمضان عیدی فرخانی اضافه کرد: شهید جاویدی مهر را نمی‌توان در یک جمله گنجاند، چون دریایی از خصوصیات و خوبی‌ها بود و از نظر شخصیت و مرام، الگوی هم خدمتی‌هایش به شمار می‌رفت.
وی یادآور شد: تعهد ویژه‌ای برای خدمت و حضور در مأموریت‌ها داشت به‌گونه‌ای که در یک مأموریت با وجود قرار داشتن در مرخصی، هنگام نیاز و بدون هیچ بهانه‌ای در منطقه حاضر شد و برای کشورش خدمت کرد.
بیشتربخوانید
منبع: مهر
با شهدای کربلا و امام حسین(ع) محشور گردد.