آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی روز یکشنبه در مراسم عزاداری سالروز وفات پیامبر اعظم(ص) در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی افزود: از همان روز وفات پیامبر(ص) بود که عده‌ای پیکر پیامبر(ص) را بر زمین رها کردند، در سقیفه دورهم جمع شدند و شعار «مِنّا اَمیر و مِنکُم وَزیر» را سر دادند که مظهر بی‌اعتنایی به حرکت فرهنگی پیامبر (ص) و دستاوردهای اسلام بود و فقط بر میل مردم به قدرت و ثروت دلالت داشت.
وی ادامه داد: از همانجا بود که همه اراده کردند تا کسانی که منتسب به پیامبر (ص) هستند را از صحنه روزگار حذف کنند تا دیگر، فردی به خاطر فرزند پیامبر بودن، از آنان شایسته‌تر نباشد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی اظهار داشت: حقیقت این است که همه جامعه اسلامی شبیه معاویه، یزید، مأمون و منصور دوانیقی نبودند، بلکه آحاد جامعه تبدیل به کسانی شدند که گناه برایشان تبدیل به عادت شده بود و دل‌بسته دنیا و مال و مقام آن بودند.
وی بیان کرد: این سیر انحراف عقاید و باورها هم نه سال‌ها پس از وفات رسول اکرم (ص) بلکه از لحظه رحلت ایشان صورت گرفت و برای مردم بیش از استمرار نهضت، قدرت، ثروت و سهم خواهی از اسلام بود که موردتوجه قرار گرفت.
آیت الله علم الهدی با اشاره به ماجرای پذیرش رشوه از سوی یاران امام مجتبی (ع) به خاطر مادی‌گرایی گفت: ۸۰ هزار نفر از لشکریان امام حسن(ع) در طول کمتر از یک شبانه‌روز از معاویه پول گرفتند و از گرد آن حضرت پراکنده شدند.
وی افزود: اگر ع شق به قدرت و مادیات در زندگی مرسوم شود،مردم فقط به این مسئله توجه دارند که چه کسی می‌تواند رفاه بیشتری برایشان به ارمغان بیاورد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی با بیان اینکه معمولا در رنجها و زحمات پیامبر (ص) به برخی برخوردهای فیزیکی و آسیب‌های ظاهری توجه می‌شود، افزود: درحالی‌که رنجهای نرم فرهنگی بسیار مهلک‌تر از آسیب‌های فیزیکی است و به این ترتیب است که سنگ‌باران شدن رسول اکرم (ص) در دروازه طائف و شکستن پیشانی و دندان مبارک حضرت تنها گوشه‌ای از مصائب نبوت پیامبر گرامی اسلام (ص) است.
وی تصریح کرد: مصائب بزرگ‌تر مربوط به تقابل حضرت با کافران، مشرکان و خصوصا منافقانی است که حتی در زمان حضرت در لباس مسلمان ظاهر می‌شدند اما به دنبال این بودند که پس از وفات پیامبر، جریان حاکمیت و ولایت را دچار انحراف کنند.
آیت‌الله علم‌الهدی گفت: از روزی که پیامبر (ص) وفات یافت تا روزی که امام زمان (عج) در پس پرده غیبت قرار گرفت، حدود ۲۵۰ سال زمان برد و در این مدت، همه مسائلی که در عرصه زندگانی اجتماعی و سیاسی امت صورت گرفت، همگی یک محور ثابت و یکسان داشت که آن عبارت بود از مظلومیت فرزندان پیامبر (ص) و هر جا که احدی از نوادگان رسول خدا (ع) قرار داشت، یا او را کشتند یا زنده به گورش کردند و یا به زندان انداختند.
وی ادامه داد: ۲۵۰ سال زندگی فرزندان پیامبر (ص) این‌گونه بود و مظلومیت آنها در محوریت زندگانی اجتماعی سیاسی جامعه اسلامی قرار داشت.