یک پرسش پژوهشی مطرح‌شده در آزمایشگاه دکتر "پانکاج دسایی" (Pankaj Desai)، پژوهشگر "دانشگاه سینسیناتی" (University of Cincinnati)، به یک دهه پژوهش، یک کارآزمایی بالینی و بودجه بزرگ ملی به منظور بررسی بیشتر یک درمان جدید بالقوه برای کشنده‌ترین شکل تومور‌های مغزی انجامیده است.
به نقل از نوروساینس نیوز، دسایی و گروهش، یک بودجه ۱.۱۹ میلیون دلاری را از "موسسه ملی سلامت آمریکا" (NIH) دریافت کرده‌اند تا به تحقیقات خود در مورد استفاده از دارویی به نام "لتروزول" (Letrozole) برای درمان "گلیوبلاستوما" (Glioblastoma) ادامه دهند.
تومور‌های گلیوبلاستوما، تومور‌های مغزی تهاجمی هستند که بیماران اغلب تا زمانی که علائم ظاهر نشده‌اند و تومور قابل توجه نشده است، از آن‌ها بی‌اطلاع هستند. درمان‌های کنونی شامل جراحی فوری برای برداشتن تا حد امکان ایمن تومور، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی هستند، اما تومور اغلب عود می‌کند یا نسبت به درمان‌ها مقاوم می‌شود. به طور میانگین، بیمار بیش از ۱۵ ماه پس از تشخیص زنده نمی‌ماند.
داروی لتروزول در سال ۲۰۰۱، توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا" (FDA)، به عنوان درمانی برای زنان یائسه مبتلا به سرطان سینه تایید شد. این دارو با هدف قرار دادن آنزیمی به نام "آروماتاز" (Aromatase) که در سلول‌های سرطان سینه وجود دارد و به پیشروی سرطان می‌انجامد، عمل می‌کند.
در پاییز ۲۰۱۲، دسای و "نیمیتا دیو" (Nimita Dave)، دانشجوی مقطع دکتری در آزمایشگاه او که اکنون داروشناس ارشد در یک شرکت زیست‌فناوری در بوستون است، پرسشی را مطرح کردند. پرسش این بود که آیا آروماتاز، نقش مشابهی در تومور‌های گلیوبلاستوما بر عهده دارد و اگر چنین باشد، لتروزول می‌تواند به عنوان یک درمان موثر عمل کند یا خیر.
تحقیقات اولیه در آزمایشگاه نشان داد که این آنزیم در سلول‌های تومور مغزی وجود دارد و آزمایش‌های بیشتر، مقدار بسیار بالایی از آروماتاز را در سطوح پروتئین و آران‌ای پیام‌رسان نمونه‌های تومور مغزی به دست آمده از بانک تومور دانشگاه سینسیناتی نشان داد. در هر حال، این تضمین نمی‌کند که لتروزول در تومور‌های مغزی هم مانند تومور‌های سرطان سینه موثر باشد.
دسای توضیح داد که یک سیستم دفاعی به نام سد خونی مغز فقط براساس ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی، ترکیبات خاصی را به مغز راه می‌دهد. وی افزود: در غیر این صورت، هر ترکیبی می‌تواند وارد مغز شود و تخریب و سمیت عصبی را به دنبال داشته باشد. ترکیبات دیگری شبیه به لتروزول وجود دارند، اما ما با لتروزول کار کردیم، زیرا متوجه شدیم که این ترکیب براساس ویژگی‌های خود، در واقع بهترین شانس را دارد که از طریق گردش خون وارد مغز شود.
بررسی‌های انجام‌شده روی مدل‌های حیوانی نشان داد که لتروزول مؤثر است و گروه پژوهشی دسای، کار خود را برای آزمایش این ترکیب در سلول‌های به دست آمده از بافت‌های تومور مغز انسان آغاز کردند. در این مرحله از پژوهش، کمک‌های مهمی توسط "آنیرودا کارو" (Aniruddha Karve)، دانشجوی مقطع دکتری ارائه شد که قصد دارد به کار کردن با دسای به عنوان یک همکار ادامه دهد.
دسای گفت: آن چه در سلول‌های به دست آمده از بیمار دیدیم، این بود که لتروزول برای از بین بردن سلول‌های تومور در مدل‌های کشت سلولی بسیار موثر است.
اگرچه مجموعه نتایج تحقیقات تاکنون دلگرم کننده بوده است، اما دسای گفت که تومور‌های گلیوبلاستوما همچنان یک شکل پیچیده و تهاجمی از سرطان مغز هستند. با وجود این که لتروزول امیدوارکننده است، اما هنوز بعید است که این دارو یک درمان منحصربه‌فرد برای این بیماری باشد.
دسای ادامه داد: ما امیدواریم که این دارو کار کند، اما این امید لزوما ریشه در واقعیت ندارد. این درمان قرار است ترکیبی از دارو‌ها باشد.
با حمایت مالی جدید سازمان ملی سلامت آمریکا، دسای و گروهش در مورد اثربخشی پیش‌بالینی ترکیب لتروزول با سایر ترکیبات شیمی‌درمانی تحقیق خواهند کرد. این کمک مالی سه ساله، از اول ماه اوت آغاز شد.
دسای گفت: اطمینان یافتن از دریافت کمک‌هزینه واقعا هیجان‌انگیز است و اکنون نیز زمان هیجان‌انگیزی برای ما است. من باور دارم که یافتن درمانی برای یک بیماری مانند گلیوبلاستوما، مانند یافتن یک سوزن در انبار کاه است. ما امیدواریم که واقعا کارساز باشد و این چیزی است که همه ما برایش تلاش می‌کنیم.