رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «مَن أصبَحَ وَالدُّنیا أکبَرُ هَمِّهِ فَلَیسَ مِنَ اللّه ِ فی شَیءٍ، وألزَمَ قَلبَهُ أربَعَ خِصالٍ: هَمّا لا یَنقَطِعُ عَنهُ أبَدا، وشُغُلاً لا یَنفَرِجُ مِنهُ أبَدا، وفَقرا لا یَبلُغُ غِناهُ أبَدا، وأمَلاً لا یَبلُغُ مُنتَهاهُ أبَدا.» هر کس در حالى صبح کند که بزرگ‌ترین دغدغه اش دنیا باشد، نزد خداوند منزلتى ندارد و خداوند، چهار چیز را پیوسته در دلش قرار مى دهد: اندوهى که هرگز از او جدا نمى شود، گرفتارى اى که هرگز از آن خلاصى نمى یابد، فقرى که هرگز به توانگرى نمى انجامد و آرزویى که هرگز به پایان نمى رسد.
منبع: تنبیه الخواطر