پایگاه «هندوستان تایمز» در گزارشی به بررسی رابطه میان مصرف زیاد نمک و قند خون پرداخت. در این گزارش آمده است که طبق یک پژوهش، مصرف نمک زیاد با سطح قند خون بالا و سطح بالای A۱C مرتبط است.
این پایگاه می‌نویسد: در حالی که ما معمولا زمانی که سخن از مدیریت دیابت به میان می‌آید، مصرف نمک را در نظر نمی‌گیریم، اما طبق یک پژوهشی که به تازگی به انجام رسیده است، هر گرم سدیم اضافی (یا به تعبیری دیگر ۲.۵ گرم نمک) در روز، با ۴۳ درصد خطر بالاتر دیابت نوع ۲ مرتبط است. حال موضوع این است که چطور نمک، احتمال ابتلا به دیابت و یا به تغبیری دیگر، سطح قند خون را افزایش می‌دهد.
در ابتدا می‌خواهیم ببینیم چه چیزی عامل دیابت می‌شود. دیابت در واقع یک بیماری مزمن است که زمانی رخ می‌دهد که هورمون انسولین طبیعی بدن به منظور کمک به متابولیسم غذایی (سوخت و ساز بدن) از لوز المعده ترشح نمی‌شود.
انسولین در واقع یک انتقال دهنده برای حمل گلوکز (قند) از غذای شما به سلولهایتان است که پس از این کار، بدن از آن انرژی استفاده می‌کند. از آنجایی که گلوکز نمی‌تواند وارد سلول شود، در نتیجه در جریان خون جمع می‌شود و به اندام‌های بدن تان آسیب وارد می‌کند؛ بنابراین هر اندامی از جمله چشم ها، کلیه ها، و یا قلب ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته و فرد با نابینایی، نارسانی کلیه و یا حمله قلبی و یا گرفتگی عروق روبرو شود. این مسأله همچنین می‌تواند بر اعصاب و عروق خونی نیز تأثیر بگذارد.
برخی مطالعات مبتنی بر جمعیت که در سوئد و چین انجام گرفته است، نشان می‌دهد مصرف نمک زیاد، با سطح قند خون و سطح A۱C بالا (معیار کنترل طولانی مدت قند خون) مرتبط است.
افزایش مصرف نمک در رژیم غذایی همچنین ممکن است فعالیت «رنین آنژیوتاسین» را سرکوب کند. سامانه رنین-آنژیوتانسین یا به عبارت بهتر سامانه رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) یک سامانه هورمونی است که فشارخون و تعادل آب (مایعات بدن) را تنظیم می‌کند. افزایش مصرف نمک همچنین تشنگی را افزایش می‌دهد و به افزایش مصرف مایعات از جمله نوشابه‌های قندی منجر می‌شود که خود یک مکانیسم در افزایش مقاومت انسولینی به شمارمی رود.