از آن جایی که متخصصان با احتیاط پیش‌بینی می‌کنند که کووید-۱۹ در پاییز امسال چگونه انجام خواهد شد، یک دانشمند دانشگاه بوفالو تاکید می‌کند که ایمنی قابل‌توجه در برابر ویروس سارس-کوو-۲ تنها با واکسنی که می‌تواند از طریق بینی تزریق شود اتفاق می‌افتد.
دکتر مایکل راسل می‌گوید: «بهترین محافظت در برابر عفونت اولیه با ویروس کرونا و همچنین انتقال آن، بر خلاف ایجاد بیماری کووید-۱۹، به‌طور موثر با واکسن‌های داخل بینی به دست می‌آید».
به گفته او دلیل آن این است که قوی‌ترین ایمنی در برابر کووید-۱۹ در نتیجه عفونتی ایجاد می‌شود که در دستگاه تنفسی فوقانی و دهان ایجاد می‌شود و از طریق ترشح ایمونوگلوبولین A (IgA) ایمنی مخاطی ایجاد می‌کند.
راسل می‌گوید: این نوع مصونیت به میزان زیادی توسط واکسن‌های تزریقی موجود ایجاد نمی‌شود اما ایمنی مخاطی دقیقا نوعی مصونیت است که به جای محافظت در برابر بیماری شدید پس از عفونت در برابر عفونت اولیه محافظت می‌کند. همه این‌ها ناشی از عدم درک گسترده از عملکرد سیستم ایمنی مخاطی است.
او می‌افزاید: شواهدی در حال جمع‌آوری است که نشان می‌دهد آنتی‌بادی‌های IgA مخاطی تاثیر قابل‌توجهی بر ابتلا به سارس-کوو-۲، سیر بعدی بیماری و انتقال بیشتر ویروس دارند.
واکسن‌هایی که از طریق بینی تحویل داده می‌شوند نه تنها مصونیت مخاطی را القا می‌کنند و به این ترتیب از آلوده شدن افراد جلوگیری می‌کنند، بلکه می‌توانند مانع از گسترش آن در جامعه می‌شود که ناشی از گردش ذرات آئروسل و قطرات تولید شده توسط این ترشحات تنفسی فوقانی و دهان است.
یک مسیر بهتر برای ایمنی گله
راسل می‌گوید: بنابراین نکته اصلی ما این است که محافظت در برابر عفونت اولیه (به جای محافظت در برابر توسعه کووید-۱۹) و انتقال ویروس به بعد با واکسن‌های داخل بینی به طور موثرتری به دست می‌آید، به عبارت دیگر، دستاورد بسیار مورد بحث و گریزان ایمنی گله‌ای که به طور موثر توسط واکسن‌های تزریقی موجود ایجاد نمی‌شود، با ایمنی مخاطی ناشی از واکسن‌های داخل بینی به احتمال زیاد به دست می‌آید.
این مقاله همچنین استدلال می‌کند که علیرغم این واقعیت که پاسخ‌های آنتی‌بادی به کووید-۱۹ تقریبا به طور کامل روی سرم متمرکز شده است، مشخص شده است که سطح آنتی‌بادی‌هایی که در خون در گردش هستند، سطح آنتی‌بادی در ترشحات مخاطی را منعکس نمی‌کند. در همین حال، آنتی‌بادی‌های IgA مخاطی به آنتی‌ژن‌های سارس-کوو-۲ در بزاق، مایعات بینی، اشک، ترشحات نای برونش و حتی شیر مادر در افراد آلوده شناسایی شده است.
نویسندگان اذعان کردند در حالی که آزمایش‌های مدل حیوانی متعددی برای تولید واکسن‌های داخل بینی علیه سارس-کوو-۲ راه‌اندازی شده است، بسیاری از آن‌ها از مرحله پیش بالینی ادامه نداده‌اند. آن‌ها توضیح دادند که تا حدی ممکن است به دلیل درک ناکافی از تفاوت سیستم ایمنی مخاطی انسان و حیوان باشد.
راسل می‌گوید: آنتی بادی‌های IgA مخاطی موجود در ترشحات در خنثی سازی ویروسی بسیار موثرتر از آنتی بادی‌های IgG در گردش هستند که در سرم یافت می‌شوند.
نویسندگان تاکید کردند موفقیت واکسن‌های آنفلوآنزا که از طریق بینی تحویل داده می‌شوند، نشان می‌دهد که این یک روش تحویل عملی برای یک واکسن است. یک مقاله اخیر در نیچر گزارش می‌دهد که تقریبا ۱۰۰ واکسن کووید-۱۹ داخل بینی در سراسر جهان در حال توسعه است که دو مورد از آن‌ها هفته گذشته در چین و هند تایید شد، با این حال جزئیات آزمایش‌هایی که از این تاییدیه‌ها پشتیبانی می‌کنند، هنوز منتشر نشده است.
راسل به این نتیجه رسید که اگر حتی کسری از زمان، تلاش و منابعی که برای توسعه نسل اول واکسن‌های کووید به کار گرفته شد، برای واکسن‌های داخل بینی استفاده شود، ممکن است جهان در حال حاضر از یک واکسن کووید-۱۹ داخل بینی به‌طور گسترده غنی شود.
بیشتر بخوانید
منبع: مدیکال اکسپرس