به گزارش سایت ساوث چاینا مورنینگ پست، دانشمندان موشکی در چین در حال کار بر روی ساخت یک موشک مافوق صوت با استفاده از نیروی عنصر بور به عنوان سوخت هستند که می‌تواند مانند یک هواپیمای مسافربری تجاری پرواز کند و سپس ناگهان به زیر آب برود و شنا کند تا در واقع از یک موشک تبدیل به یک اژدر شود.
انتظار می‌رود برد و سرعت این موشک بسیار بیشتر از هر اژدری باشد که تاکنون ساخته شده است.
بور یک عنصر نوری بسیار واکنش‌پذیر است که به یک اندازه با آب و هوا واکنش می‌دهد و مقادیر زیادی گرما آزاد می‌کند.
نیروی هوایی ایالات متحده در دهه ۱۹۵۰ به انجام آزمایش با بور پرداخت تا قدرت بمب افکن‌های مافوق صوت خود را افزایش دهد. با این حال، این پروژه متوقف شد، زیرا بور وقتی مشتعل می‌شود، به سختی قابل کنترل است و همچنین لایه‌ای از ضایعات را تشکیل می‌دهد که بر عملکرد موشک تأثیر می‌گذارد.
با این حال، رقابت برای ساخت سلاح‌های مافوق صوت که موشک‌هایی هستند که می‌توانند با سرعتی بیشتر از ۵ ماخ حرکت کنند، علاقه به بور را به عنوان سوخت، دوباره برانگیخته است.
رسانه چینی در گزارش خود گفته است که چین با سوخت جامد حاوی نانوذرات بور برای موتور‌های اسکرام جت تنفسی خود به آزمایش پرداخته است. حتی نیروی دریایی ایالات متحده نیز با موفقیت نانولوله‌های نیترید بور را در سلاح‌های مافوق صوت خود آزمایش کرده است.
اکنون تیمی از محققان چینی در حال کار بر روی ساخت سلاح‌های مافوق صوت با استفاده از همین سوخت هستند.
موشک بورسوز چین
تیمی از دانشگاه ملی فناوری دفاع در چانگشا واقع در استان هونان، طرحی برای موشک مافوق صوت در مجله معتبر Solid Rocket Technology رونمایی کردند.
طبق این مقاله، این موشک ۵ متر طول دارد و می‌تواند با سرعت ۲.۵ ماخ در ارتفاع ۱۰ هزار متری پرواز کند. این معادل ارتفاعی است که یک هواپیمای تجاری در آن پرواز می‌کند. این موشک سپس بعد از طی مسافت ۲۰۰ کیلومتری به درون آب شیرجه خواهد زد و تا ۲۰ کیلومتر نیز زیر آب شنا می‌کند.
هنگامی که هدف در فاصله ۱۰ کیلومتری قرار بگیرد، موشک به حالت اژدر می‌رود و به لطف توانایی خود در "سوپرکاویتاسیون" که به معنای ایجاد حباب هوای غول پیکر در اطراف است که اصطکاک را در آب کاهش می‌دهد و سرعت موشک را کاهش نمی‌دهد، با سرعت ۲۰۰ گره (۱۰۰ متر در ثانیه) زیر آب حرکت می‌کند.
محققان همچنین ادعا می‌کنند که این موشک می‌تواند مسیر خود را تا فاصله ۱۰۰ متری هدف تغییر دهد یا غواصی گریز از حمله را انجام دهد تا بتواند از سیستم‌های دفاع زیرآبی فرار کند و در عین حال شتاب خود را از دست ندهد.
محققان ادعا می‌کنند که هیچ سیستم دفاعی در حال حاضر نمی‌تواند چنین حمله سریعی را دفع کند.
آیا ساخت این موشک، عملی است؟
به طور معمول، موشک‌های بورسوز فقط در هوا مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین منظور، محققان تغییراتی در طراحی مانند ورودی‌ها و نازل‌های خروجی قابل تنظیم با هدف اجازه دادن به سوخت برای سوختن مؤثر در هر دو محیط ایجاد کرده‌اند.
ترکیب سوخت معمولی موشک‌های بورسوز حاوی حداکثر ۳۰ درصد از این فلز سبک با سایر مواد شیمیایی مورد استفاده برای کنترل اشتعال آن است که بخش عمده وزن آن را اشغال می‌کنند. تیم تحقیقاتی، غلظت بور را برای تولید نیروی رانش بیشتر در آب دو برابر کرده است.
محققان برای حل مشکلات احتمالی که ممکن است ایجاد شود، قصد دارند تغییراتی در ذرات بور ایجاد کنند و فرآیند تولید را بهبود بخشند.
در حالی که همه این‌ها دستاورد‌هایی قابل دستیابی هستند، نقطه عطف در ساخت این موشک، میزان در دسترس بودن خود عنصر بور است.
آمریکا می‌آید، بنابراین اگر این کشور قصد دارد از آن استفاده تسلیحاتی کند، قطعا به سختی می‌تواند به اندازه کافی به بور دستیابی داشته باشد