در پی تصمیم وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی مبنی بر ادغام کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با کتابخانه‌های عمومی، سعیدرضا کامرانی رئیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فارس پیامی در مخالفت با این تصمیم صادر کرد.
در این پیام آمده است:
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با بیش از نیم قرن و نزدیک به شصت سال تجربه و فعالیت با کمترین امکانات و اعتبارات، ولی با پشتوانه تعلق به کودکان و نوجوانان، همان‌هایی که آینده میهن اسلامی عزیزمان بسته به نبوغ، استعداد، تربیت و فرهیختگی آنان است، بیشترین خدمت را بدون هیاهو به منصه ظهور رسانده که تعلیم یافتگانش را در همه جغرافیای ایران عزیز و جهان، مشاهده می‌کنیم.
از اظهار لطف، تعصب، تعلق سازمانی و مرام زیبای کانونی بودنتان در ارسال مطالب در حمایت از حفظ این سازمان پیشکسوت فرهنگی، بسیار سپاسگزارم.
البته دست درازی و بی احترامی به جامعه فرهنگی، هنری و ادبی، کار تازه و جدیدی نیست، ولی ما هم از نورسیدگان خرابات نیستیم. بلکه، چون خشت پاشکسته میخانه ایم ما.
عزیزان
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، دیگر آن نهال نو پای گذشته نیست، بلکه همانند درخت تناوری است که ریشه در فرهنگ و تمدن این دیار کهن دارد.
کانون پرورش فکری همانند هنرمند بیماری شده که به جای درمان او، اقدام به ذبح آن کرده اند.
در قرن ۲۱ سود را تولید آفتابه، آجر، لاستیک، کلنگ و قیر بدانیم یا تربیت انسان؟
مربیان گرانقدر
بعضی‌ها گفته اند: کانون زیانده است. من در عجبم که در قرن ۲۱ سود را تولید آفتابه، آجر، لاستیک، کلنگ و قیر بدانیم و توجهی به تربیت انسان نداشته باشیم.
در عصر حاضر آنانی که بر قله‌های فرهیختگی دنیا ایستاده اند، آیا غیر از توجه به پرورش انسان و علوم انسانی داشته اند و بزرگترین سرمایه هر سرزمینی آیا غیر از نیروی انسانی بالنده است؟
شرمساری تاریخی
البته ما حتی از طرح موضوع واگذاری کتابخانه‌های کانون هم در شُک و تعجبیم. چه رسد به این که خدای ناکرده این موضوع بخواهد عملیاتی شود. بی شک پیامد‌های چنین اقدام ها، شرمساری‌های تاریخی را به دنبال خواهد داشت.
باید یادآور شوم که بعضی نهادها، به جای کپی برداری از فعالیت‌های دیرپای کانون، به امورات خود بپردازند و کار‌های برزمین مانده خود را انجام رسانند. کتاب جزء لاینفک و جداناشدنی کانون و فعالیت ذاتی کانون که قریب به اتفاق ماموریت‌های کانون، کتاب محور است و ما دیرزمانی است نه تنها با کتاب مانوسیم، که ما تولید کنند بی شمار کتاب‌هایی هستیم که مردمانمان با آن‌ها خو گرفته، زندگی کرده و بزرگ شده اند.
در دوران معاصر، آبادانی هیچ سرزمینی را به پُل، برج و بزرگراه و. نمی‌سنجند، بلکه به آدم‌های مترقی که به مقام انسانیت رسیده اند می‌شناسند.
اگر امروز کانون پرورش فکری آن فروغی را که باید داشته باشد، ندارد به خاطر این است که به آن توجه نمی‌شود و مسائل فرهنگی به حاشیه رفته و حال و روز فرهنگ خوب نیست.
فراموش نکنیم که بسیاری از مشکلات و معضلات از بی فرهنگی است. فرهنگ و هنر، چونان سیمان و آهک نیست که آن را وزن کنیم و برایش عدد و رقم، ردیف نماییم و برای سود و زیانش چرتکه بیندازیم.
فرهنگ روح و روان و هویت جامعه است و اگر برای فرهنگ هزینه نکنیم باید چندین برابر آن برای رفع بی فرهنگی، هزینه کنیم.
من چیزی که در خور دوستداران کانون باشد، ندارم که تقدیم کنم جز این بیت صائب تبریزی که:
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم***موجیم که آسودگی ما عدم ماست
ضمن تقدیر و سپاس از همه اصحاب علم، ادب، هنر، اصحاب رسانه، نویسندگان، علاقمندان حوزه کودک و نوجوان و دانشگاهیان که ما را مورد حمایت قرار دادند از مجلس شورای اسلامی و دولت خدمتگذار تقاضامندیم که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که متولی اصلی فعالیت‌های فوق برنامه کودکان و نوجوانان است را بیش از پیش حمایت کنند.