امروزه بیشتر افراد با مشکلات مرتبط با دندان مواجه هستند و انتظار دارند دندان‌های طبیعی خود را حفظ کنند یا میخواهند دندان‌های آسیب‌دیده یا از بین‌رفته خود را با روش‌های مدرن ترمیم کنند. روش‌های مدرن برای جایگزین دندان از دست‌رفته شامل دندان مصنوعی کامل، دندان مصنوعی قالبی، ایمپلنت‌ها و روکش‌های مصنوعی است؛ اما اینها به اندازه دندان‌های خود فرد طبیعی نیستند.
به نقل از تی ای، نتایج یک مطالعه که اخیرا به سرپرستی دکتر "وارونا دیسانایاکا" (Waruna Dissanayaka) انجام شده و در مجله " Dental Research " منتشر شده است، نشان می‌دهد که استرس مثبت می‌تواند روند بازسازی و ترمیم بافت دندان را بهبود بخشد. این استرس مثبت می‌تواند تغییرات خوبی در سلول‌های بنیادی دندان با مقاوم‌تر کردن آنها در برابر بیماری و آسیب ایجاد کند. بنابراین در آینده، این روش می‌تواند به بهبود بقای سلول‌های ایمپلنت و بازسازی بافت پالپ کمک کند.
چگونه استرس مثبت می‌تواند به روند بازسازی دندان کمک کند؟
هنگامی که دندان آسیب دیده یا پوسیده می‌شود، بافت حیاتی داخل دندان در معرض باکتری‌های مضر که مستعد عفونت هستند، قرار می‌گیرد. اگر پالپ دندان عفونی شده باشد، کاری که پزشکان انجام می‌دهند، برداشتن و پر کردن آن با مواد مصنوعی است. هنگامی که دندان بدون پالپ با مواد بی‌اثر پر می‌شود، دندان خشک می‌شود که این امر باعث می‌شود دندان شکننده و مستعد ترک و عفونت مجدد شود.
تنها راه حل این مشکل، گذاشتن پروتز یا کشیدن دندان است، اما طبق نتایج یک مطالعه اخیر، درمان با سلول‌های بنیادی می‌تواند به بازسازی پالپ دندان کمک کند. در این مطالعه سلول‌های بنیادی دندان‌های شیری لایه‌برداری شده انسانی (SHED) با تثبیت فاکتور ۱-آلفا القاشونده توسط هیپوکسی (HIF-۱α) از طریق از بین بردن پروتئین حاوی دامنه پرولیل هیدروکسیلاز ۲ (PHD۲) با استفاده از آران‌ای (RNA) سر کوتاه لنتی‌ویروسی در شرایط هیپوکسیک قرار داده شدند. فاکتور ۱-آلفا القاشونده توسط هیپوکسی در هیدروژل ماتریس پورا قرار داده شد و سپس در کانال ریشه یک قطعه دندان انسان تزریق شد و در گام بعد در موش‌های دارای نقص ایمنی کاشته شد. سپس در عرض ۲۸ روز، تشکیل بافت پالپ مانند دندان با سطح بالاتری از رگ دار شدن دیده شد که این امر به جذب عروق خونی میزبان کمک کرد.
دکتر وارونا دیسانایاکا و تیمش بر روی ایجاد پالپ دندان از دست رفته که دندان را احیا می‌کند و مانند یک دندان طبیعی عمل می‌کند، تمرکز کردند. کانال ریشه دندان توسط بافت سخت دندانی با خون کمتر احاطه شده است و محیطی سخت را برای سلول‌های کم اکسیژن و مواد مغذی ایجاد می‌کند. بنابراین تیم تحقیقاتی، یک پروتکل پیش شرط ایجاد می‌کند که به سلول‌ها در شرایط کم اکسیژن کمک می‌کند تا آن پروتئین (پروتئین حاوی دامنه پرولیل هیدروکسیلاز ۲) را فعال کنند.
دکتر "یوآن یوآن هان" (Yuanyuan Han) یکی از محققین این مطالعه خاطرنشان کرد: از آنجایی که گزارش شده بود که این پروتئین چندین مکانیسم تطبیقی کلیدی را فعال می کند، ما تعجب کردیم که آیا این پدیده می‌تواند برای بهبود بقای سلولی پس از پیوند تا زمانی که خون کافی به دست آید نیز اعمال شود یا خیر. در این مطالعه دریافتیم که این سلول‌ها یک مکانیسم متابولیکی را برای تولید انرژی در شرایط کم اکسیژن فعال می‌کنند و متابولیت‌های مضر تولید شده در شرایط استرس زا را از بین می‌برند. علاوه بر این ما دریافتیم که سلول‌های از پیش شرطی شده به طور قابل توجهی تشکیل بافت سخت دندانی را در بافت پالپ بازسازی شده افزایش می‌دهند.