افزایش عملیات مسلحانه در کرانه باختری و تشدید ناامنی علیه صهیونیست‌ها در این منطقه یادآور شرایط سختی است که آن‌ها در سال ۲۰۰۵ قبل از فرار از نوار غزه تجربه می‌کردند.
حدود هفده سال پیش در ماه اوت (اواخر مردادماه و اوایل شهریورماه) ۲۰۰۵، «آریئل شارون»، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی که لقب «قصاب صبرا و شتیلا» را یدک می‌کشید، دستوری صادر کرد و خواستار خروج کلیه شهرک نشینان صیهونیست از همه اراضی نوار غزه شد. صهیونیست‌ها در اجرای این طرح که ۲۷ روز به طول انجامید ۲۱ شهرک موجود در نوار غزه را از ۸هزار و ۵۰۰ نفر سکنه صهیونیست آن کاملاً خالی کردند. تقریبا در همه عکس‌هایی که از آن زمان موجود است، شهرک‌نشینان یا با چهره‌ای عبوس و گریان و یا به زور در حال خروج از اراضی اشغالی نوار غزه هستند. تصاویر بسیاری موجود است که نظامیان صهیونیست در آن دست و پای شهرک نشینان را گرفته و آن‌ها را برای خروج روی زمین می‌کشند.
فرمان شارون برای خروج از نوار غزه در نتیجه مذاکراتی بود که او قبل از آن با محمودعباس انجام داده بود و دو طرف به توافقی رسیدند که در ازای خروج یکجانبه، انتفاضه فلسطینی‌ها نیز پایان یابد. شارون که از یک‌سال پیش به دلیل افزایش حملات گروه‌های فلسطینی در نوار غزه و ناتوانی از تامین امنیت شهرک‌نشینان، کابینه خود را در آستانه سقوط می‌دید، لایحه‌ای را به کنست به عنوان پارلمان صهیونیست‌ها برده بود و آن را «خروج یک جانبه از نوار غزه» نامید و وعده داد که صهیونیست‌ها پس از تخلیه نوار غزه روزگار آرامی را خواهند گذارند.
اشغال نوار غزه توسط صهیونیست‌ها از جنگ‌های ۱۹۶۷ شروع شده بود و تا سال ۲۰۰۵ ادامه یافت. صهیونیست‌ها طی این ۳۸ سال؛ ۲۱ شهرک در غزه ایجاد کردند که ۲۰٪ از خاک این باریکه را اشغال کرده بود. همچنین طی دوران اشغال نوار غزه صد‌ها هکتار گلخانه پیشرفته از سوی صهیونیست‌ها ایجاد شد و تولیدات کشاورزی این بخش از فلسطین، بخشی از اقتصاد تل آویو را تقویت می‌کرد. همین شرایط باعث شد تا وقتی صهیونیست‌ها در نتیجه عملیات نیرو‌های فلسطینی مجبور به خروج از غزه شدند، بسیاری با تعجب به این رویداد نگاه می‌کردند و برای بسیاری این خروج غیرمنتظره و غیرقابل باور بود، اما کابینه وقت تل آویو چاره‌ای جز خروج نداشت. حجم حملات مسلحانه گروه‌های فلسطینی در نوار غزه در آن زمان تا آن‌انداز‌ه‌ای زیاد بود که تقریبا هیچ روزی بدون صدای بمب و انفجار در نوار غزه به شب نمی‌رسید. بعد‌ها «مشیر المصری»، کارشناس‌هاآرتص در یادداشتی در سال ۲۰۲۰ اذعان کرد که تل آویو در سال ۲۰۰۵ انتخابی جز خروج از نوار غزه نداشت، چون هزینه حضورش بسیار بیشتر از خروج شده بود.
فرار صهیونیست‌ها از نوار غزه برای بسیاری الگوی موفق عملیات‌های مقاومت فلسطین به شمار می‌رود و فلسطینی‌های کرانه باختری امید بسیاری دارند تا آنچه در سال ۲۰۰۵ در نوار غزه به صورت غیرمنتظره‌ای پیش آمد، در کرانه باختری نیز تکرار شود.
شاید بسیاری خروج صهیونیست‌ها از کرانه باختری را هدفی بسیار بلندپروازانه توصیف کنند، اما واقعیت‌های امروز کرانه باختری نشان می‌دهد که خروج صهیونیست‌ها از کرانه باختری حتی محتمل‌تر از نوار غزه است. انتشار گزارشی در سال ۲۰۲۰ نشان داد که طرح خروج صهیونیست‌ها در سال ۲۰۰۵ در واقع دارای دو مرحله شامل عقب‌نشینی از نوار غزه و سپس کرانه باختری بوده است. براساس اسناد، کابینه شارون در آن زمان به این نتیجه رسیده بود که تنها راه حفظ حیات رژیم صهیونیستی خروج از نوار غزه و سپس کرانه باختری است، وگرنه ادامه اشغال کرانه باختری، تل آویو را با چالش‌های وجودی رو‌به‌رو خواهد کرد. با این حال اختلافات سیاسی در آن زمان میان دو حزب لیکود و کادیما انجام مرحله دوم عقب‌نشینی از کرانه باختری را متوقف کرد، اما انتشار این گزارش نشان داد که مقامات سیاسی صهیونیست خروج از کرانه باختری را به عنوان یک گزینه در نظر دارند.
شرایط امروز کرانه باختری برای صهیونیست‌ها حتی بسیار نگران کننده‌تر از نوار غزه در سال ۲۰۰۵ است. براساس آخرین آمار حدود ۴۹۱ هزار و ۹۲۳ نفر از صهیونیست‌ها در ۱۵۰ شهرک ساخته شده در کرانه باختری ساکن هستند که این تعداد ۵۰ برابر جمعیت صهیونیست‌های ساکن در نوار غزه پیش از خروج از این باریکه است. به عبارت دیگر در حال حاضر ۵ درصد از جمعیت ۹.۵ میلیون نفری رژیم صهیونیستی در خطر حملات روزمره فلسطینی‌ها در کرانه باختری قرار دارند و شرایط ناامن برای آن‌ها در شهرک‌های کرانه باختری نمی‌تواند برای همیشه تداوم داشته باشد. در واقع رهبران تل‌آویو ناگزیرند که برای ناامنی روزانه‌ای که علیه صهیونیست‌ها در کرانه باختری جریان دارد، چاره‌ای بیندیشند. شاید یک روز یا چند ماه بتوان با اسلحه و تفنگ امنیت را برای صهیونیست‌های ساکن در شهرک‌های کرانه باختری تا حدودی فراهم کرد، اما گلوله و اسلحه نمی‌تواند راه‌حل همیشگی امنیت در کرانه باختری باشد.
روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارونت» در گزارشی به قلم «عاموس هرئیل» در گزارش جدید خود اذعان دارد که اوضاع در کرانه باختری در آستانه انفجار است. این انفجار خشم در کرانه باختری نشان می‌دهد با همه سرکوب‌ها و کشتاری که طی همه این سال‌ها صهیونیست‌ها در کرانه باختری علیه فلسطینی‌ها داشته‌اند، اما این منطقه برای آن‌ها همچنان ناامن است و بعید است که شرایط در آینده بهبود یابد. براساس آمار ارتش رژیم صهیونیستی، تعداد عملیات‌های مسلحانه در کرانه باختری طی شش ماه ابتدایی سال ۲۰۲۱ (از نیمه دی ماه تا نیمه تیرماه) حداقل ۴۵ درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته بیشتر شده و اکنون منابع صهیونیستی هشدار می‌دهند که سناریوی مسلح شدن فلسطینی‌ها در کرانه باختری با وجود همه سخت گیری‌ها و اقدامات نیرو‌های شاباک، اما در حال عملی شدن است. از سوی دیگر اشغالگری صهیونیست‌ها در کرانه باختری با مخالفت گسترده و همه‌جانبه بین‌المللی هم رو‌به‌روست و بسیاری از متحدان غربی تل آویو، شهرک‌سازی‌های صهیونیست‌ها را در کرانه باختری با لفظ مشخص «اشغالگری» توصیف می‌کنند.
درست است که خروج صهیونیست‌ها از کرانه باختری در کوتاه مدت کمی دور از انتظار است، اما تردیدی نیست که رهبران تل آویو ناگزیر به خروج از کرانه باختری خواهند شد و تکرار سناریوی فرار از نوار از غزه در کرانه باختری نیز بسیار محتمل است. هرچند خروج از کرانه باختری نیز نمی‌تواند ادامه حیات صهیونیست‌ها را تضمین کند و آشفتگی در تل آویو تا آن‌اندازه زیاد است که شاید به قول «ایهود باراک»، نخست زویر پیشین رژیم صهیونیستی، دولت یهود در هشتمین دهه تاسیس خود (همین سال‌ها) سرنوشتی جز نابودی ندارد.
منبع
بیشتر بخوانید