سوسن تقی‌پور، مدیر مرکز علمی و کاربردی فرهنگ و هنر در برنامه «گفت‌و‌گوی فرهنگی» از رادیو گفت‌وگو گفت: آموزشگاههای تئاتر باید تربیت‌کننده تماشاگر باشند و در مقوله بعدی باید تئاتر را به منظور تخصص آفرینی، ارتقای سطح دانش و مهارت هنرجویان انجام دهند.
تقی‌پور گفت: ما وقتی از تئاتر و بازیگری حرف می‌زنیم، به جنبه‌های زیادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. از کارگردانی و طراحی صحنه گرفته تا منشی‌گری. ولی متاسفانه بازار بازیگری رونق فراوان دارد. شاید این امر به سلبریتی‌هایی که برمی‌گردد که نوجوانان آن‌ها را می‌بینند. بنده فکر می‌کنم که دورنمای خوبی را برای آینده نوجوانان تعریف نکردیم. ما باید از زمان دبستان استعداد بچه‌هایمان را بشناسیم و شغل‌هایشان را مشخص کنیم.
مدیر مرکز علمی و کاربردی فرهنگ و هنر گفت: بازیگری بازار خوش و آب رنگ است که اگر افراد با استعداد باشند و ارتباطی در این زمینه نداشته باشند، به ندرت جذب این حرفه می‌شوند. اول ارتباط در این زمینه حرف اول را می‌زند، اینکه کدام آموزشگاه بروند و آیا می‌توانند هزینه هنگفت آموزشگاه را بپردازند؟
سوسن تقی‌پور گفت: خوشحالم که در دانشگاه علمی و کاربردی این امکان وجود دارد که اگر افراد با استعداد نمی‌توانند در آموزشگاه شرکت کنند، می‌توانند با شهریه کم هم دیده شوند. این دیده شدن به دلیل اساتیدی است که حضور دارند. از طرفی، باید از خودمان پرسید که مگر چقدر به بازیگر نیاز داریم و چقدر عرصه تئاتر ما پرمخاطب هست و محتوای فاخر تولید می‌شود؟
مدیر مرکز علمی و کاربردی فرهنگ و هنر در پاسخ به این سوال آیا در آموزشگاههای بازیگری نظارت وجود دارد یا نه، گفت: وقتی آموزشگاه‌ها زیر نظارت وزارت ارشاد باشند، نظارت وجود دارد. ولی این نظارت‌ها در حدی است که آیا کلاس‌ها مختلط برگزار می‌شود یا نمی‌شود. من ندیدم نظارتی بر سرفصل‌های آموزشی وجود داشته باشد؛ به این دلیل که سرفصل‌های مختلفی ارائه می‌شود. یعنی در آموزشگاههای بازیگری سرفصل‌های منسجمی دیده نمی‌شود.
سوسن تقی‌پور با بیان اینکه وزارت ارشاد می‌تواند نقش پر رنگ‌تری در سرفصل‌های آموزشی داشته باشد، گفت: وزارت ارشاد می‌تواند با تربیت مدرسان خوب این خلا را پر کند. در حوزه تئاتر و سینما دو نوع مدرس داریم. یک نوع مدرسانی هستند که از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل شدند، بدون اینکه یک دفعه جلوی دوربین ایستاده باشند و بازی مقابل دوربین آموزش دهند. دسته دیگر مدرسان ما کسانی هستند که تجربه دارند و بار‌ها به روی صحنه رفتند، ولی پایه علمی ندارند.