این مطالعه، نسبت‌های پایین‌تری از سرطان سینه در مراحل ۲، ۳ و ۴ را در زنان ۴۰ تا ۴۹ ساله و نسبت‌های پایین‌تر مرحله ۲ و ۳ سرطان سینه را در زنان ۵۰ تا ۵۹ ساله از استان‌هایی که غربالگری سالانه را در زنان در سنین ۴۰ تا ۴۹ سالگی انجام داده‌اند، نشان می‌دهد.
دکتر «آنا ویلکینسون»، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشکده پزشکی اوتاوا کانادا، گفت: «این اولین مطالعه کانادایی است که نشان می‌دهد سیاست‌های غربالگری زنان ۴۰ تا ۴۹ ساله بر زنان ۵۰ تا ۵۹ ساله تأثیر می‌گذارد. زنانی که در دهه ۴۰ خود غربالگری نمی‌شوند، در دهه ۵۰ خود با سرطان سینه در مراحل بعدی مواجه می‌شوند. این به معنای درمان فشرده‌تر برای این زنان نسبت به زمانی است که سرطان آن‌ها در مراحل اولیه تشخیص داده شود.»
محققان، داده‌های ۵۵،زن بین ۴۰ تا ۴۹ سال و ۵۰ تا ۵۹ سال را از مرکز ثبت سرطان کانادا که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شده بودند، بررسی کردند.
نویسندگان دریافتند از زمانی که دستورالعمل‌های کانادا در سال ۲۰۱۱ برای توصیه به عدم نیاز غربالگری زنان ۴۰ تا ۴۹ تغییر یافت، ۱۳.۶ درصد در بروز مرحله ۱ سرطان سینه و ۱۲.۶ درصد افزایش در مرحله ۲ برای زنان در دهه چهل سالگی مشاهده شده است. برای زنان دهه پنجاه سال، بروز مرحله ۲ در مدت مشابه ۳.۱ درصد افزایش یافته است. در استان‌هایی که برنامه‌های غربالگری سازمان‌دهی شده برای زنان ۴۰ تا ۴۹ ساله را ادامه نداده‌اند، افزایش ۱۰.۳ درصدی در مرحله ۴ سرطان سینه در زنان ۵۰ تا ۵۹ ساله در طول شش سال مشاهده شد.
مدت زمان زنده ماندن نسبت به مرحله پیشرفته‌تر سرطان سینه در هنگام تشخیص کاهش می‌یابد. نرخ بقای پنج ساله برای مرحله ۱ سرطان پستان ۹۹.۸٪ در مقایسه با ۲۳.۲٪ برای سرطان‌های تشخیص داده شده در مرحله ۴ است. چنین نتایجی منجر به سرطان پیشرفته‌تر و درمان‌ها و جراحی‌های فشرده و افزایش مرگ و میر می‌شود.
محققان تاکید می‌کنند غربالگری ماموگرافی برای زنان در معرض خطر باید از سن ۴۰ سالگی شروع شود.