انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
یعنی اگه ماه نبود زمینم حلقه داشت ؟
به طور کلی، غول‌های گازی تمایل به ساطع کردن حلقه‌ها و جذب قمر‌ها در اطراف مدار‌های خود را دارند و این فقط زحل نیست که حلقه‌ها یا قمر‌های بیرونی دارد بلکه، هر چهار غول گازی در منظومه شمسی ما یعنی نپتون، اورانوس، زحل و مشتری توسط حلقه‌هایی که از ذرات معلق تشکیل شده‌اند احاطه شده‌اند. همانطور که توسط دانشگاه کلرادو در آزمایشگاه فیزیک اتمسفر و فضایی بولدر توضیح داده شده است، این ذرات از میلیارد‌ها ذره سنگ، یخ و غبار تشکیل شده است.
به گزارش slashgear، هر یک از چهار غول گازی منظومه شمسی نپتون، اورانوس، زحل و مشتری داستانی دارند که این موضوع می‌تواند آن‌ها را از سایر سیارات زمینی مانند سیاره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم متمایز کند. قمر‌های مشتری، گانیمد، آیو، کالیستو، و اروپا تعدادی از بزرگترین قمر‌های موجود در منظومه شمسی ما هستند و حتی در سال ۱۹۹۸، فضاپیمای گالیله ناسا دو حلقه را در اطراف سیاره مشتری مشاهده کرد که ممکن است با ایجاد مواد سست از هر یک از قمر‌ها تغذیه شوند.
توجه به این نکته مهم است که مشتری سیاره‌ای بزرگتر و در نتیجه قابل مشاهده‌تر از زحل است. محققان دانشگاه UC Riverside در حال تحقیق در مورد تفاوت‌های بین این دو سیاره زحل و مشتری بوده‌اند و به نظر می‌رسد که در نهایت یک نظریه ارزشمند وجود دارد که می‌تواند عدم دید در حلقه‌های بیرونی مشتری را توضیح دهد.
در ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۲، UC Riverside یافته‌های خود را منتشر کرد و گفت که ممکن است در واقع چهار قمر غول پیکر در اطراف مدار مشتری باشند که مانع از آن می شود که حلقه های آن به وضوح زحل قابل مشاهده باشند. در این گزارش اشاره شد که مواد سست یافت شده در حلقه‌های مشتری ممکن است با قمر‌ها برخورد کنند یا حتی می‌توانند توسط کشش گرانشی قمر‌ها به خارج از مدار مشتری پرتاب شوند.
استفان کین، اخترفیزیکدان UC Riverside توضیح داد: "ما دریافتیم که قمر‌های گالیله‌ای مشتری، که یکی از آن‌ها بزرگترین قمر منظومه شمسی ما است، به سرعت، هر حلقه بزرگی را که ممکن است تشکیل شود، از بین می‌برد." کین در ادامه گفت: "بعید است مشتری در گذشته خود نیز حلقه‌های بزرگی داشته باشد."
بیشتر بخوانید