محمد حسین ساعی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: برخی از افراد در فضای پست مدرن به واسطه رسانه، حرف‌های نادری در خصوص عفاف و حجاب بیان می‌کنند تا طرفدار جمع کنند و اگرچه در چنین فضا‌هایی منطق وجود ندارد ولی هجمه فرهنگی وجود دارد و همه این‌ها با برنامه اتفاق می‌افتد؛ به طوری که الان در میان یک هجمه بسیار عجیب و غریبی در حوزه عفاف و حجاب قرار گرفته ایم.
به گفته این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، همیشه در طول تاریخ ایران، دین با سیاست همراه بوده و این یکی از مولفه‌های فرهنگ ایرانی است و در شاهنامه هم شاهد این موضوع هستیم و در ان میان باید گفت در تاریخ ایران، برهنگی به آن صورتی که در روم و مصر می‌بینیم یعنی برهنگی مبتنی بر جهان بینی نداشته‌ایم و به حدی موضوع پوشیدگی و حجاب در ایران پیش از اسلام جدی بوده است که ویل دورانت مطرح می‌کند در اسلام ابتدایی که پیامبر (ص) آوردند حجاب نبوده و پس از فتح مسلمانان، حجاب از ایران وارد جهان اسلام شده است و این شبهه را شهید مطهری به دقت در کتاب مسئله حجاب بیان کرده است. بنابراین، این موضوع یکی از شاخصه‌های جدی در حوزه فرهنگ ایرانی است و کاملا هم رسوخ پیدا کرده است.
ساعی می‌گوید: با وجود این که با هجمه شدید داخلی و خارجی درمورد عفاف و حجاب روبرو هستیم، ولی وقتی به زوایای عمیق‌تر دیدگاه مردم ایران به حجاب توجه کنیم، می‌بینیم که به طرز قابل توجهی با متوسط دنیا فاصله دارد و در ۴-۵ سال اخیر، دیدگاهی مطرح شده که عفاف و حجاب امری شخصی است، در حالی که پیش از آن، چنین دیدگاهی وجود نداشت و وقتی هم درمورد آثار حجاب می‌پرسیم پاسخ‌ها نشان می‌دهند که اغلب افراد، حجاب را امری عمومی می‌دانند. به طور مثال؛ حدود ۷۰ درصد مردم تهران عقیده دارند که پوشش زنان و مردان، یعنی جنبه اجتماعی عفاف و حجاب روی استحکام خانواده تاثیرگذار است.
او گفت: حجاب و پوشش مقوله‌ای اجتماعی و تاثیرگذار است. یعنی روی هرج و مرج روابط جنسی، استحکام خانواده، تربیت نسل بعد و در ساختن جامعه موثر است چراکه درک آثار و تبعات آن به تعبیر امروزی‌ها به نوعی، مستلزم نگاه استراتژیک است. یعنی اگر افراد تا حدی در نگاه استراتژیک ضعف داشته باشند ممکن است متوجه این تبعات نشوند و بدنبال آن، باید توجه کرد که دوران کرونا تغییرات فرهنگی در کشور به وجود آورد و باعث شد که ارتباطات اجتماعی یعنی فرهنگ، از طریق ابزار و مناسک خود را نشان دهند و برای مدت تقریبا سه ساله، زیرساخت های مناسکی تغییر کردند و مناسک مجازی و رسانه ای جای آن ها را گرفتند و توانستند به اندازه مناسک پیش از خود تاثیرگذار باشند.