کمیته اضطراری سازمان جهانی بهداشت پنجشنبه آینده به‌منظور تعیین تدابیر ویژه برای مقابله با اوج‌گیری شیوع آبله میمیون در ۶۰ کشور جهان و بیش از همه در منطقه اروپا، تشکیل جلسه می‌دهد.
در بیانیه سازمان جهانی بهداشت آمده است که کمیته باید در مورد «جدیت موارد آبله میمون» و اعلام «وضعیت اضطراری سلامت عمومی در ابعاد بین‌المللی» که بالاترین سطح هشدار این سازمان محسوب می‌شود، تصمیم‌گیری کند.
این نشست برای دومین بار تشکیل می‌شود؛ در نشست نخست در ۲۳ ژوئن (۲ تیر) این کمیته اعلام افزایش سطح هشدار را نپذیرفته بود. اما این بار تعداد موارد ثبت شده ابتلا به آبله میمون در ۶۰ کشور و به ویژه در اروپا افزایش یافته و از مرز ۱۰ هزار مورد ابتلا گذشته است.
تدروس ادهانوم قبریسوس دبیرکل سازمان جهانی بهداشت بارها در مورد گسترش این بیماری در بخش هایی از دنیا که جزو مناطق بروز معمول این بیماری نبوده اند، ابراز نگرانی کرده و کشورهای درگیر را به اتخاذ تدابیر مناسب برای محدود کردن گسترش بیماری فراخوانده است.
وی روز سه‌شنبه در نشست خبری خود در ژنو گفت: مجدداً تأکید می کنم که باید برای متوقف کردن انتقال ویروس تلاش کنیم و به دولت ها توصیه کنیم که ردیابی تماس را برای نظارت و مهار ویروس و نیز قرنطینه افراد مبتلا انجام دهند.
اولین مورد شناخته شده ویروس آبله میمونی در سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری شدند، مشاهده شد. ولی اولین مورد انسانی این بیماری در سال ۱۹۷۰ در آفریقا و در یک کودک شناسایی شد. زادگاه آبله میمونی در کشورهای مرکزی و غرب آفریقا و در مناطقی پوشیده شده از جنگل‌های بارانی استوایی است چرا که مخزن این ویروس علاوه بر میمون‌ها برخی از جوندگان نیز هستند که البته هنوز به صورت دقیق و کامل مخزن این ویروس شناسایی نشده است. اما به علت تماس بین انسان و حیوانات در این مناطق این بیماری به انسان سرایت کرده است.
بیشترین راه انتقال بیماری آبله میمونی، تماس نزدیک از جمله تماس پوست به پوست است. اما انتقال قطره‌ای از طریق تنفس، تماس انسان با حیوانات آلوده و خوردن گوشت آلوده نیز از دیگر راه‌های ابتلا به آبله میمون است. انتقال بیماری از طریق مادر به جنین نیز راه دیگر انتقال این ویروس است.
افراد مبتلا به آبله میمون اغلب علائمی مانند تب، بدن درد و بثورات را تجربه می کنند. اکثر آنها در عرض چند هفته بدون نیاز به مراقبت پزشکی بهبود می یابند.