او که در سال ۱۳۴۵ شمسی به قطب جنوب سفر کرده بود، چنین می‌نویسد:
"اینک سلام این مسافر یخ زده قطب جنوب را بپذیرید، متاسفانه به دلیل هزینه بسیار بالایی که برای هر فرد اعزامی به قطب جنوب در برخواهد داشت، این امکان حاصل نشد که به همراهی برادرم عیسی، این یار همیشگی جهانگردی مان هفتمین قاره جهان، قطب جنوب را از دیدگاه خودمان مورد بررسی و تحقیق قرار دهیم.
بنابراین برادران امیدوار به اجبار به مدت ۹۰ روز از یکدیگر جدا شدند. این سفر در سال ۱۹۶۶ بی گمان نیز یکی دیگر از موفقیت هایی را به همراه داشت که ما دو برادر ضمن ۱۰ سال سفرهای تحقیقاتی خود به دست آورده ایم و من بدین سان هفتمین و آخرین قاره جهان را پیموده و آن را کشف کردم حیرت نکنید:
پیداست که این قاره منجمد ظرف هفتاد سال گذشته، به پایمردی سیاحان و کاشفان بزرگ نروژی و انگلیسی کشف و فتح شد اما من پس از گذشت این همه سال، موفق شدم آن را با دوربین های فیلم‌برداری خود کشف و فتح کنم هر چند که پیش از ما این قاره کشف شده بود اما من توانستم چشم انداز تازه.ای که از جنبه های علمی مایه ور است را داشته باشم من نخستین فردی هستم که یک فیلم طولانی در مورد این قاره تهیه نمودم این فیلم رنگی و مدت زمان آن یک صد و ده دقیقه می باشد.
همچنین گفتنی است که من اولین فردی از آسیا هستم که به این قاره منجمد قدم گذاشته است"
۲۴ تیرماه ۱۴۰۱ عبدالله امیدوار در سن ۸۹ سالگی و در شیلی درگذشت.