علی غلامی، هیئت علمی دانشگاه پژوهشگر حوزه عفاف و حجاب در گفت‌وگوی ویژه خبری با محوریت عفاف و حجاب؛ از مسئله هویتی تا چالش‌های قانونی»، در رابطه با مسائل قانونی عفاف و حجاب گفت: در موضوع عفاف و حجاب، قانون و رشته حقوق به نوعی مظلوم واقع شده است. به این معنا که کارکردی از رشته حقوق و قانون درخواست می‌شود که اصلاً کارویژه رشته ما نیست.
به گفته این استاد دانشگاه، حجاب، در درجه اول موضوعی فرهنگی است و مشی حاکم بر حجاب باید فرهنگی باشد و اگر حجاب به مرز‌های خودش نزدیک شد فعالان رشته حقوق باید وارد عمل شوند و مرز باید نگه داشته شود نه این که از اول به فعالان رشته حقوق گفته شود که وسط میدان بیایند و مرز را در میانه میدان جستجو کنند چراکه مرز، انتهای خط است.
او می‌گوید: در بحث حجاب، قطعاً قانون می‌خواهیم. زیرا هر موضوعی که در آن امکان تخلف و جرم وجود دارد نیاز به قانون دارد و بدنبال آن، پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا موضوع حجاب را باید با قانون حل کرد؟ بدون شک، پاسخ منفی است و در مقابل، باید از قانون درخواست کرد انتهای خط و مرز حجاب بایستد و اگر لازم شد ورود کند.
به گفته غلامی، کشور‌های مختلف دنیا نیز در حوزه پوشش ورود کرده اند و به این مقوله بی تفاوت نیستند که بر اساس مبانی آن کشورها، کم و زیاد است، ولی اصل ورود در همه جا وجود دارد. زیرا مسائل انسان در جامعه به دو صورت است که یک سری از آن‌ها سلیقه‌ای و برخی دیگر، واقعی هستند.
به گفته این فعال حوزه عفاف و حجاب، مسائل سلیقه‌ای مثل این است که فردی به رنگ کرم علاقه دارد. اما شخصی دیگر به رنگ سورمه‌ای و. با این وجود، هیچ یک از آن‌ها نمی‌توانند بگویند کدامیک از این رنگ‌ها زشت یا زیبا هستند چراکه این موضوع سلیقه‌ای است. یعنی امری که تأثیر و تأثرش خارج از بنده نیست و اصلا نباید ملاک قرار بگیرد.
این عضو هیئت علمی گفت: امر واقعی، امری است که عملکرد هر انسانی در آن تأثیر و تأثری نسبت به دیگران دارد و این موضوع را شهید مطهری در کتاب پانزده گفتار مطرح کرده؛ به طوری که گفته است انسان‌ها در مسائل واقعی نمی‌توانند به تنهایی تصمیم بگیرند. زیرا زندگی اجتماعی در مسائل واقعی دارای حد و حدودی است و مسئله پوشش، حوزه تأثیر و تأثرش از انسان خارج می‌شود. از اینرو، تمام جوامع برای این موضوع که امری واقعی و نه سلیقه‌ای است چارچوبی را تعیین می‌کنند.
غلامی می‌گوید: در جهان، برخی از جوامع، عریان عقیدتی هستند مثل نچرالیست‌ها و طبیعت گراها. آن‌ها بر این باور هستند همان طور که بدنیا آمده ایم، همان طور هم زندگی می‌کنیم و در واقع، آن‌ها گروه منحرف غربی نیستند و در مقابل، یک گروه اعتقادی هستند. اما چون پوشش آن‌ها روی بقیه اقشار تأثیرگذار است برای آن‌ها مناطقی را درنظر گرفته اند تا بتوانند در آن جا زندگی کنند و در این میان، راهپیمایی‌های آن‌ها کاملاً ضابطه‌مند است. پس قوانین پوشش به واسطه واقعی بودن این مقوله، در همه جای دنیا وجود دارد. البته مبانی که در ایالات مختلف آمریکا برای پوشش مدنظر قرار می‌دهند متفاوت با دیگر نقاط جهان است.
او همچنین گفت: مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۲۶ نهاد را برای در موضوع عفا و حجاب مسئول کرده است که همه این ها کار قانونی به معنای گشت ارشاد انجام نمی دهند و هر یک وظایفی به عهده دارند. مثلاً اگرچه وزارت صمت مسئولیت ارائه لباس های با کیفیت و با قیمت مناسب را دارد. اما بسیاری از افراد می گویند لباس پوشیده با قیمت مناسب وجود ندارد. از اینرو، برای رفتار عفیفانه باید زمینه و ابزارهای آن فراهم شود و بدنبال آن، قانون هم در مقابل، جلوی افرادی که از چنین رفتارهایی تخطی می کنند را می گیرد.
به گفته این فعال عرصه عفاف و حجاب، اعتقاد و توان، هر دو موضوع مهمی برای شکل دهی رفتار عفیفانه هستند. مثلاً ما در صدا و سیما الگوهای خوبی داشته‌ایم که یک خانم به خاطر پوششی که داشته الگو شده است و این اتفاق باعث شکل گیری زمینه رفتار عفیفانه می شود و اگر فردی با علم به همه این موارد خواست تخطی کند قانون جلوی آن را می گیرد.
اگر گفتیم «آرمان پسر خوبی است» معنایش این است که «آرین پسر خوبی نیست»؟؟؟!!!
پس وقتی میگوییم «قانون حجاب مظلوم است» معنایش این نیست که قوانین مطلوم دیگر نداریم.