روز 7 ژوئیه (16 تیر) نشریه رسمی سازمان ملل موسوم به «UN Chronicle»، مقاله‌ای بسیار عجیب با عنوان «مزایای گرسنگی جهانی» منتشر کرد. این مقاله به قلم «جرج کنت»، استاد علوم سیاسی دانشگاه هاوایی نوشته شد اما چند ساعت بعد از انتشار، از درگاه این نشریه حذف شد.
گفتنی است جرج کنت سابقهٔ همکاری با سازمان ملل با تمرکز بر حوزهٔ غذا و کشاورزی و همچنین کودکان را داراست.
محور استدلال این مقاله عجیب این است که گرسنگی مردم نقش مهمی در افزایش کارآیی و خلاقیت آنها دارد؛ و پدیده بدی نیست! کنت در ادامهٔ استدلال بسیار بی‌رحمانه و سوپرداروینیستی خود مدعی شد که بنیاد صنایع و خطوط تولید در جهان، «گرسنگی» است و از این لحاظ، اصلاً چیز بدی نیست. این همکار قدیمی سازمان ملل مدعی شد که اگر «گرسنگی» نباشد، دیگر کسی کارهای یدی انجام نمی‌دهد و این برای اقتصاد جهانی خیلی بد است![1] او اضافه کرد که "مردمان گرسنه خلاق‌ترین افراد هستند."
تیتر و محتوای این مقاله آن‌قدر عجیب و در ذات خود بی‌رحمانه بود که در شبکه‌های اجتماعی دنیا، حتی احتمال طنز یا اصطلاحاً سرکاری بودن آن نیز مطرح شد، ولی با توجه به شواهد مشخص می شود که هیچ طنزی در کار نیست و کاملا جدی نوشته شده است.
البته، اگر این مقاله را در یک پیش‌زمینه (کانتکست) بزرگ‌تر قرار دهیم و جنس تبلیغات سازماندهی‌شده رسانه‌های جریان اصلی و طیف به اصطلاح «کارشناسان» مورد رجوع این رسانه‌ها را مروری اجمالی نماییم، روشن می‌شود که یک خط تبلیغاتی هدفمند و سازماندهی‌شده در جریان است تا چیزهایی را برای اذهان عمومی دنیا عادی‌سازی نماید یا به اصطلاح فارسی، قبح بعضی مسائل را بریزد.
در حالی که دولت‌های طرفدار جهانی‌سازی در اقصی نقاط دنیا، با بهانه‌های مختلف، از جمله میزان تولید کربن، به دنبال محدودسازی منابع غذایی هستند و با اقدامات عجیب و ویرانگر خود عملاً «قحطی» را سازماندهی می‌کنند، کشاورزان و دامداران در کشور هلند، جایی که دولت آن به عنوان پیشتاز در حال محدود کردن زراعت و دامداری با هدف کاهش تولید دی اکسید کربن است، با تراکتورهای خود به خیابان‌ها آمده‌اند.
همزمان، زنجیرهٔ تلف شدن انبوه دام‌ها و آتش گرفتن مداوم مزارع در آمریکا و اروپا و دیگر نقاط دنیا، کم کم افکار عمومی را به این نتیجه رسانده که این حجم از انهدام منابع حیاتی نمی‌تواند تصادفی و غیرسازمان‌یافته باشد.
اخیراً اظهارنظرهای مختلفی از سیاستمداران ارشد آمریکایی درباره در پیش بودن بزرگ‌ترین «قحطی» منتشر شده است. در 19 اردیبهشت، «سونیا شولتز» وزیر همکاری اقتصادی و توسعه آلمان مدعی شد که "بزرگ‌ترین قحطی جهانی از زمان جنگ دوم جهانی به این سو در پیش است."
چند روز بعد (27 اردیبهشت)، جو بایدن در سخنان خود در نشست جی 7 از واقعی بودن خطر قحطی جهانی گفت.[2] و کمی بعد همین سخنان توسط آنتونی بلینکن، وزیر خارجه ایالات متحده در سنا تکرار شد.[3]
البته برخی سلبریتی‌ها از سوی ابرسرمایه‌داران اصطلاحاً گلوبالیست به کار گرفته شده‌اند تا ذائقه مردم دنیا را برای خوردن «حشرات» به جای گوشت آماده کنند! اخیراً فیلمی از «نیکول کیدمن» هنرپیشه معروف هالیوود منتشر شده که جلوی دوربین اقدام به خوردن یک کرم میکند. بیل گیتس یکی از مدافعان سرسخت جایگزینی گوشت و دانه‌های خوراکی با حشرات و گوشت مصنوعی و حتی گوشت مردار انسانی در سبد غذایی مردم دنیاست.
از سوی دیگر، به صورت موازی، شاهد تبلیغاتی از سوی سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی دیگر به سبک مقاله فوق‌الذکر هستیم که از مزایای «گرسنگی» می‌گویند.
گفتنی است چندی قبل نیز شاهد انتشار مقالاتی در پایگاه‌های خبر اروپایی و آمریکایی بودیم که از «چنگیزخان»، مهاجم خون‌ریز و هراسناک تاریخ که صدها هزار نفر را در جریان یورش‌های وحشیانه خود نابود کرد، به عنوان «دوستدار طبیعت» و حتی «جنگاور اکوسیستم» یاد کردند و کشتارهای او را برای زمین مفید دانستند!
به هر حال سوابق و شیوه‌های مألوف و شناخته‌شدهٔ شبکهٔ سرمایه‌داران طرفداران جهانی‌سازی نشان می‌دهد که برای اجرای پروژه‌های خود در جهت کسب منافع عظیم انحصاری و هر چه وابسته‌تر کردن مردم دنیا، به شدت متکی به امپراتوری رسانه‌ای خود هستند و شیوه‌های خاصٔ عملیات روانی و مغزشویی خزنده را برای عادی‌سازی به کار می‌گیرند.
مساله کنترل «غذای» مردم دنیا، قدرتی هولناک و غیرقابل خدشه به این الیت قدرتمند می‌دهد و این‌جاست که لزوم و حتی وجوب به کارگیری سیاست‌های حقیقی و عینی اقتصاد مقاومتی و اولویت خودکفایی در محصولات غذایی در اقتصاد ملی خود را به رخ می‌کشد.
منبع : فارس