رضا جعفری ظهر امروز در وبینار روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی گفت: روند بیابان‌زایی در استان اصفهان رو به گسترش است و تصاویر تپه‌های ماسه‌ای ورزنه در غرب تالاب گاوخونی زنگ خطری برای آینده اصفهان در یک دهه‌ونیم آینده به صدا در آورده است.
او بخش زیادی از کانون‌های گردوغبار ایران را داخلی دانست و گفت: ستادی به نام گردوغبار در کشور وجود دارد که هدف و سیاست کلی آن شناسایی و ارزیابی مناطق تحت تأثیر پدیده گردوخاک است.
جعفری فرسایش بادی را به شکل جهش، معلق یا خزش مواد از نقطه‌ای به نقطه دیگر تعریف کرد و گفت: نتایج مطالعات انجام شده و تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که مناطق سجزی و جرقویه کانون‌های اصلی گردوخاک در منطقه هستند؛ همچنین بیابان‌زایی می‌تواند با معیار‌های گوناگونی بررسی شود که براساس همه آن‌ها مناطق مختلف اصفهان با این پدیده دست و پنجه نرم می‌کنند، اما شرق استان و منطقه سجزی در وضعیت شدید و بسیار شدید قرار دارد.
او بررسی میزان فرسایش بادی با معیار‌هایی مانند سنگ‌شناسی، شکل اراضی، سرعت باد، خاک و پوشش گیاهی گفت: میزان تولید گردوغبار یا فرسایش بادی گاهی در اصفهان به ۵۰ تا ۶۵ تن در هکتار می‌رسد که می‌توانیم با این روش میزان فرسایش بادی را در منطقه بر اساس روش‌های ژئومورفولوژی ارائه دهیم.
معاون آموزشی دانشگاه صنعتی اصفهان دشت سجزی، جرقویه، کاشان و خور و بیابانک را کانون‌های درجه یک فرسایش بادی معرفی کرد و گفت: نقشه کاربری اراضی و میزان فرسایش بادی در استان نشان می‌دهد سطح بیابان‌های استان در حال افزایش است؛ از سوی دیگر تعداد استان‌های بیابانی کشور از ۱۷ به ۲۱ رسیده است که همه این داده‌ها نشان‌دهنده افزایش گستره مناطق بیابانی در کشور هستند و رطوبت زمین عامل اصلی جلوگیری از گرد و غبار به شمار می‌آید.