نسرین بیات گفت: اکثر مراجعه کنندگان به مراکز درمانی از خدماتی که کد خدمتی آن‌ها تحت پوشش بیمه است، رضایت دارند. مشکل زمانی است که برخی خدمات که در سیستم‌های دولتی ارائه می‌شوند، پوشش بیمه‌ای ندارند، در نتیجه پرداختی از جیب بیمار بسیار افزایش می‌یابد.
او گفت: خدمات توان بخشی در بیماری‌های مختلف در شناسنامه خدمت که توسط معاونت درمان وزارت بهداشت ابلاغ می‌شود به صورت استاندارد مشخص شده اند؛ این شناسنامه و استاندارد خدمت در فواصل زمانی مشخص بازبینی می‌شوند.
او درباره ضرورت اختصاص اعتبار و منابع ویژه برای خدمات توان بخشی گفت: درصد قابل توجه از اعتباری که برای درمان بیماری‌های صعب العلاج در نظر گرفته شد، بخش عمده آن مربوط به خدمات توان بخشی است.
به گفته او خدماتی که پوشش بیمه‌ای ندارند، عمده مشکل افراد نیازمند به خدمات توان بخشی هستند که می‌توان به کار درمانی، گفتار درمانی، شنوایی سنجی، پروتز، ارتز و بینایی سنجی اشاره کرد. بخشی از کد‌ها و یا همه کد‌های این خدمات پوشش بیمه ندارند.
او گفت: مهم‌ترین مسئله‌ای که می‌توان در این حوزه پیشنهاد داد این است که توان بخشی در اولویت مسئولان نظام سلامت و روسای بیمارستان‌ها قرار گیرد. باید برای گروه بیشتری از بیماری‌ها بتوان شناسنامه و استاندارد خدمت تشخیصی و درمانی در نظر گرفت.