علیرضا بصیری با اشاره به اینکه شهرستان نی ریز با سطح یکصد هزار هکتاری آنغوزه در عرصه‌های منابع طبیعی از دیرباز قطب تولید آنغوزه تلخ کشور و رویشگاه این گیاه به صورت خودرو بوده، گفت: بالغ بر یک‌هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی در نی ریز به کشت آنغوزه دیم اختصاص یافته که نزدیک به ۱۰۰ هکتار آن مثمر است.
او با تاکید بر اینکه هر غده آنغوزه در طول برداشت به‌طور متوسط ۱۸ مرتبه به صورت عرضی برش می‌خورد و در مجموع هشتاد تا صدوپنجاه گرم شیرابه از آن به‌دست می‌آید گفت: پیش بینی شده امسال ۱۱۰ تن صمغ آنغوزه برداشت شود که علاوه بر مصارف داخلی به کشور‌هایی از جمله هندوستان، پاکستان، حوزه خلیج فارس صادر می‌شود.
بصیری گفت: دوره باردهی این گیاه هر ۷-۶ سال یکبار بوده، از این رو برای افزایش بهرهوری و کاهش هزینه‌ها، می‌توان اقدام به کاشت نشاء آنغوزه کرد که با این روش دوره باردهی دو سال کاهش می‌یابد و سودآوری بیشتری را به‌دنبال دارد.
این گونه نادر گیاهی بوته‌ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ساقه محکم و ضخیم با سطحی خشن دارد و ارتفاع آن گاهی به ۲ و نیم متر و طول برگ‌های بزرگ و ضخیم آن تا ۶۰ سانتی‌متر می‌رسد که رویشگاه آن ایران، افغانستان، تاجیکستان، قزاقستان و ازبکستان است و شیرابه آن مصارف دارویی، صنعتی و خانگی دارد.
گل‌های این گیاه زرد رنگ و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار می‌گیرند که رنگ میوه‌ها قهوه‌ای تیره است،
از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده‌ای به نام اولئوگم رزین به دست می‌آید که به آنغوزه مشهور و شیرابه آن به عنوان ماده‌ای خلط آور، ضدنفخ و اسپاسم روده‌ای مورد توجه بوده است.