یادواره شهید چمران و ۲۵ شهید دفاع مقدس روستای چمران ساوه در حسینیه چهارده معصوم این روستا برگزار شد.
روستای چمران ساوه، زادگاه پدری شهید مصطفی چمران است، که این خطه در دوران ۸ سال جنگ تحمیلی، ۲۵ شهید سرافراز را تقدیم انقلاب کرده است.
سردار اهوازیان میهمان ویژه این مراسم که چهل و یکمین سالگرد شهادت شهید چمران و شهدای جنگ تحمیلی روستای چمران ساوه بود گفت: شهید حاج قاسم سلیمانی ادامه دهنده و پرورش یافته حقیقی مکتب چمران در مبارزه و ایستادگی با دشمنان اسلام بود.
سردار اهوازیان گفت: اسوه‌هایی مانند چمران‌ها و سلیمانی‌ها نباید به اسطوره تبدیل شوند بلکه باید منش واقعی و سیره‌ی عملی شهدا به نسل جوان و نوجوان امروز منتقل شود.
شهید دکتر مصطفی چمران با نمره عالی از دانشگاه برکلی آمریکا دکترای فیزیک پلاسما دریافت و در لبنان تجربه جنگ‌های نامنظم را کسب کرد و با انقلاب اسلامی به ایران آمد و با نبوغش خدمات فراوانی به جبهه دفاع مقدس کرد.
این دانشمند نخبه ایرانی در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۰ در مسیر دهلاویه به سوسنگرد در لباس رزم و در دفاع از میهن بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن متجاوز به دیار معبود شتافت و به گفته خود، مرگ را در آغوش کشید و جاودانه شد.
این مرد متدین و دانشمند ساوجی با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران همة تلاش خود را صرف تربیت اولین گروههای پاسداران انقلاب کرد و در رده‌های بالا خدمت نمود.
شهید چمران با شروع جنگ تحمیلی در سال ۵۹، به اهواز رفت و ستاد جنگ‌های نامنظم را بنیان‌گذاری کرد و با قدرت ایمان و ارادة آهینن و شجاعت و فداکاری توانست مناقشه پاوه که از نگرانی‌های سران انقلاب بود را سامان دهد.
از دیگر کار‌های مهم این شهید بزرگوار ایجاد هماهنگی بین نیرو‌های ارتش، سپاه و نیرو‌های داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند.
شهید چمران که در تمام دوران تحصیل شاگرد اول بود و پایان‌نامه دکترایش مرجع بسیاری از مقالات علمی دانش روز در زمینه فیزیک پلاسما شد، هوشش را در راه خدا بکار برد و به فردی چند بعدی تبدیل شد که در دانش، در عرفان، در سیاست و در جنگ نمونه و کم نظیر بود.
ایشان در آمریکا با همکاری بعضی از دوستان، برای اولین بار انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا را پایه ریزی کرد و از مؤسسین و فعالان انجمن دانشجویان ایرانی در کالیفرنیا به شمار میرفت که به دلیل این فعالیت ها، رژیم شاه بورس تحصیلی اش را قطع کرد.
کتاب‌های او در زمینه عرفان نشان از روح بزرگ عرفانی او دارد که جسم خاکی تاب تحمل چنین روحی را نداشته و باید به سوی بی نهایت پرواز می‌کرد.