ژان کلود لوماره (Jean-Claude Lumaret) و همکارانش در بازیافت مواد با استفاده از آنزیم‌ها، از آنزیمی استفاده می‌کنند که قادر است با استفاده از روشی خاص، پِت (پلی‌اتیلن ترفتالات، پلیمری که برای ساخت الیاف پلی‌استر، رزین بطری و فیلم به کار می‌رود) را پلیمریزه کند.
پایگاه خبری لوپوئن (le point)، بَسپارش یا پلیمریزاسیون یک واکنش شیمیایی است که در آن مولکول‌های کوچک و ساده یا مونومر با هم پیوند برقرار می‌کنند و مولکولی بزرگ با جرم مولکولی چندین برابر جرم مولکول اولیه به وجود می‌آورند.
در فرایند بازیافت کنونی محدودیت‌هایی وجود دارد؛ فقط پلاستیک‌های شفاف بازیافت‌شدنی هستند و در هر دور بازیافت، کیفیت مواد بازیافت‌شده کم می‌شود و به همین دلیل ساخت محصولات جدید فقط با استفاده از پت بازیافت‌شده مشکل است. بازیافت پلاستیک‌های آلوده نیز بسیار مشکل یا غیرممکن است.
برخلاف فرایند‌های مرسوم، در این روش، بازیافت همه انواع ضایعات پت، بی‌نهایت بار ممکن است. همچنین امکان ساخت نوعی از محصولات پت وجود دارد که صددرصد بازیافتی و صددرصد قابل بازیافت هستند بدون اینکه کیفیتشان را از دست بدهند.
ضایعات پلاستیک و منسوجات، ماده خام ارزشمندی را تشکیل می‌دهند که به اقتصاد دَوَرانی اجازه می‌دهد تبدیل به یک واقعیت صنعتی شود.
در این روش، مونومر‌های به دست‌آمده از فرایند پلیمریزاسیون (فرایند تبدیل پلیمر به مونومر یا مخلوطی از مونومرها) خالص می‌شوند تا دوباره پلیمریزه شوند.
این فرایند بر روی پتی انجام می‌شود که کیفیت آن مانند پت بکر است. با استفاده از این فرایند، می‌توان مواد را بی‌نهایت بار بازیافت کرد و تفاوتی ندارد که آن‌ها شفاف باشند یا مات، پیچیده باشند یا با منشأ پلی‌استر.