در چهلمین سالگرد تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان در ژوئن سال ۱۹۸۲ روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارانوت اسنادی را منتشر کرده است که نقش رژیم صهیونیستی در جنایت‌های مختلف علیه لبنانی‌ها و فلسطینی‌ها و همچنین کشتار اردوگاه صبرا و شتیلا را آشکار می‌کند.
نقش مستقیم صهیونیست‌ها در کشتار خونین صبرا و شتیلا
این اسناد مربوط به جنگ اول لبنان و رژیم صهیونیستی است که نشان می‌دهد نقش اسرائیل در قتل‌عام هزاران فرد بی‌گناه در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی صبرا و شتیلا در نزدیکی بیروت و همچنین انتخاب «بشیر الجمیل» مزدور صهیونیست‌ها به‌عنوان رئیس‌جمهور لبنان، تا چه‌اندازه مستقیم و زیاد بوده است. بشیر الجمیل در آن زمان به‌عنوان رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ‌ها که در واقع جاسوس رژیم صهیونیستی بود ضمن کمک نظامی و میدانی به اسرائیل برای اشغال لبنان، حتی قول امضای قرارداد صلح با اسرائیل را نیز داده بود.
بشیر الجمیل از روز‌های اول قدرت گرفتن در صحنه داخلی لبنان در پی ایجاد روابط قوی با اسرائیلی‌ها بود و همیشه سعی می‌کرد در عملیات‌های خود نظر اسرائیلی‌ها را جویا شود و مطابق آن عمل کند. بر اساس اطلاعات موجود روابط حزب فالانژ‌ها و اسرائیل از سال ۱۹۷۵ و بعد از جنگ داخلی لبنان آغاز شد؛ جایی که فالانژیست‌ها برای سرکوب آوارگان فلسطینی و نابودی گروه‌های مقاومت موجود در لبنان از اسرائیل درخواست کمک کردند که با پاسخ مثبت تل‌آویو این همکاری‌ها در زمینه نظامی آغاز شد.
«رونن بروگمان» روزنامه‌نگار و نویسنده صهیونیست اطلاعاتی را در روزنامه یدیعوت آحارانوت و نیویورک‌تایمز منتشر کرده است که نشان می‌دهد مقامات نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی و رهبران حزب فالانژ‌ها در آن زمان با یکدیگر همکاری کردند تا مسئولیت مستقیم آن‌ها در جنایتی که نزدیک به ۳۵۰۰ فلسطینی و لبنانی در ۱۶ و ۱۷ سپتامبر سال ۱۹۸۲ در آن قتل‌عام شدند، پنهان بماند.
اطلاعات و اسناد این روزنامه‌نگار صهیونیست به حقایق جلسه محرمانه‌ای که شماری از مقامات اسرائیلی با تعدادی از رهبران حزب فالانژ‌ها در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۲ برگزار کردند می‌پردازد؛ جلسه‌ای که در آن «رفائیل ایتان» رئیس وقت ستاد ارتش اسرائیل، «امیر دروری» فرمانده وقت منطقه شمالی ارتش رژیم صهیونیستی و «مناخیم نیفوت» از مقامات ارشد موساد در آن زمان به‌همراه شمار زیادی نگهبان حضور داشتند.
بر اساس این گزارش رفائیل ایتان، رئیس وقت ستاد ارتش اسرائیل در جریان دیدار با رهبران حزب فالانژ‌ها به‌خاطر جنایتی که عناصر این حزب در کشتار ساکنان اردوگاه‌های صبرا و شتیلا مرتکب شده بودند بسیار عصبانی بود.
این گزارش افزود، البته عصبانیت ایتان جنبه اخلاقی نداشت و او نمی‌خواست که رهبران حزب فالانژ‌ها را به‌خاطر ارتکاب جنایت قتل‌عام فلسطینیان سرزنش کند؛ بلکه می‌خواست آن‌ها در روایتی که اسرائیل قصد دارد از این جنایت به جهان ارائه دهد، هماهنگ باشند، بر این اساس رئیس وقت ستاد ارتش اسرائیل خطاب به رهبران حزب فالانژ‌های لبنان گفته بود که «من می‌ترسم هیاهوی جهانی بعد از کشتار صبرا و شتیلا منجر به عقب‌نشینی نیرو‌های اسرائیلی از بیروت گردد، بنابراین شما باید سریع اقدام کنید و این گونه توضیح دهید که در حال انجام یک مأموریت مهم برای مقابله با عناصر سازمان آزادیبخش فلسطین در اردوگاه‌ها بودید و اتفاقی که افتاد خارج از کنترل شما بود و نمی‌خواستید که این‌گونه شود.»
در ادامه این گزارش آمده است که، رفائیل ایتان در آن زمان به فالانژیست‌ها پیشنهاد کرد: «یک روایت ساختگی منتشر کنید و بگویید آنچه اتفاق افتاده در امتداد وقایع شهر «دامور» در شهر صیدا (در جریان جنگ داخلی لبنان) است یا ادامه «جنایتی» که نیرو‌های سوری علیه مسیحیان در لبنان مرتکب شدند، همچنین می‌توانید بگویید هنگامی که شما وارد اردوگاه‌ها شدید یک درگیری داخلی میان ساکنان آن‌ها وجود داشت و اصلاً تنشی میان ساکنان اردوگاه و نیرو‌های حزب فالانژ رخ نداد».
بر اساس گزارش این رسانه صهیونیستی، با وجود اینکه حقیقت نقش اسرائیل و حزب فالانژ‌ها در کشتار اردوگاه صبرا و شتیلا محرز بود، اما اسرائیل تلاش کرد روایتی دروغین در این زمینه ارائه دهد و بگوید که شمار زیادی از قربانیان اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در درگیری‌های داخلی بین ساکنان این اردوگاه‌ها کشته شده‌اند. در نشستی که صهیونیست‌ها با سران حزب فالانژ‌ها برگزار کرده بودند «ژوزف ابوخلیل» یکی از رهبران این حزب خطاب به اسرائیلی‌ها گفت که «شما می‌خواهید مسئولیت این جنایت را به گردن ما بیندازید و این مسئله در وضعیت سیاسی کنونی برای ما قابل تحمل نیست، در واقع شما می‌خواهید که ما ضمن اعتراف به این جنایت به‌شکل مستمر آن را انکار کنیم.»
تقویت همکاری اسرائیل با فالانژ‌ها و اشغال بیروت
رونن برگمان، نویسنده اسرائیلی در ادامه این گزارش می‌نویسد، از جمله اهداف اسرائیل در جنگی که علیه لبنان آغاز کرد انتصاب بشیر الجمیل به‌عنوان رئیس جمهور لبنان بود. مناخیم نیفوت، یکی از مقامات ارشد موساد که در زمان جنگ در لبنان حضور داشت طی یادداشتی که برای فرماندهان ارتش و سرویس جاسوسی اسرائیل فرستاده بود اعلام کرد؛ فعالیت‌های سیاسی در داخل لبنان با ادامه حضور ارتش اسرائیل گره خورده است و به‌ویژه فالانژ‌ها همکاری خوبی با اسرائیل دارند و تا زمانی که سوری‌ها و فلسطینی‌ها از لبنان عقب‌نشینی نکنند این وضعیت می‌تواند ادامه یابد.
این مقام موساد همچنین گفته بود؛ اقدامات زیادی برای توسعه روابط در زمینه‌های اقتصادی و فرهنگی میان اسرائیل و مسیحیان لبنان آغاز شده است و در واقع شاهد مرحله جدیدی در روابط اسرائیل و موقعیت منطقه‌ای آن هستیم.
در ادامه این گزارش آمده است؛ «آریل شارون» نخست‌وزیر اسبق و وزیر جنگ وقت اسرائیل در آن زمان قصد داشت به‌همراه رفائیل ایتان و حزب فالانژ‌ها با انجام یک عملیات نظامی مشترک بیروت را اشغال کند، درعین‌حال او بار‌ها به کابینه و شهرک‌نشینان صهیونیست قول داده بود که ارتش اسرائیل هرگز وارد بیروت نخواهد شد و وی پیشنهادی برای حمله به بیروت نداده است، اما دستوری که شارون در تاریخ ۱۱ جولای ۱۹۸۲ در ارتش رژیم صهیونیستی صادر کرد کاملاً به‌عکس بود؛ به این صورت که بخش جنوبی بیروت که اردوگاه‌های فلسطینی و مقر سازمان آزادیبخش فلسطین در آن قرار دارد باید کاملاً نابود گردد.
طبق گزارش مذکور، در حالی که بسیاری از محافل امنیتی رژیم صهیونیستی مخالف حمله به بیروت و اشغال آن بودند یکی از افسران ارتش اسرائیل که شارون از او می‌ترسید با مقامات امنیتی این رژیم دیدار کرده به آن‌ها اطلاع داد که نیرو‌های اسرائیلی در لبنان در حال پیشروی به‌سمت بیروت هستند که حمله به این مناطق پیش از این توسط شورای امنیت تأیید نشده است. بعد از جنایت صبرا و شتیلا شارون و مشاورانش گفتند که هیچ مخالفت واقعی در اسرائیل برای همکاری با حزب فالانژ‌ها وجود نداشته است، اما گزارش‌ها چیز دیگری را نشان می‌دهد. بر اساس یک‌سری اسناد محرمانه مشخص شد که سرویس اطلاعات نظامی اسرائیل مدعی شده با حزب فالانژ‌ها همکاری نداشته است و عناصر این حزب از حضور نیرو‌های اسرائیلی در لبنان برای رسیدن به اهداف خود استفاده کرده‌اند تا مناطق مختلف لبنان را از حضور مخالفان خود پاک‌سازی کنند.
در پایان گزارش روزنامه یدیعوت آحارونوت آمده است، بعد از ترور بشیر الجمیل، شارون موافقت کابینه وقت اسرائیل برای اشغال بیروت را گرفت و بعد از اشغال بیروت با ادعای اینکه هزاران فلسطینی خرابکار در لبنان هستند به سران حزب فالانژ‌های لبنان دستور داد کشتاری در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا به‌راه بیندازند و این جنایت را رقم بزنند.
در فاصله روز‌های ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ تا ۲۷ شهریور ۶۱) اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط نیرو‌های فالانژ لبنانی به‌رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه بودند، این در حالی بود که این اردوگاه‌ها در محاصره کامل ارتش صهیونیستی قرار داشتند و برخی گزارش‌ها به مشارکت ارتش صهیونیستی در این قتل‌عام اشاره کرده‌اند، هرچند بعد‌ها تلاش شده است فالانژ‌های مسیحی لبنان را تنها متهم این جنایت معرفی کنند و انگشت اتهام از ارتش صهیونیستی دور شود.
نظامیان صهیونیست و نیرو‌های فالانژ لبنان از عصر روز پنج‌شنبه ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ با محاصره کامل دو اردوگاه صبرا و شتیلا که به هم پیوسته بودند، به آن یورش برده تا صبح روز شنبه ۱۸ سپتامبر به فجیع‌ترین شکل به جنایات خود در این اردوگاه ادامه دادند. در این قتل‌عام سه هزار و ۲۹۷ فلسطینی و لبنانی شهید شدند.
منبع : تسنیم