«شهاب‌الدین یحیی سهروردی» اهل قریه «سهرورد» در استان زنجان بود و با توجه به آیاتی از قرآن کریم که به نور اشاره دارند «فلسفه اشراق» را بنیان نهاد که ترکیبی از فلسفه عقل‌گرا با «حکمت خسروانی» یعنی دانش و عرفان باستانی ایران است. حالا این فیلسوف بزرگ که تا قرن‌ها ناشناخته و همچون گنج، پنهان مانده بود و در اوایل قرن بیستم میلادی توسط «هانری کُربَن» فرانسوی به متفکران غرب و سراسر جهان معرفی شد و او را «فیلسوف ایرانی خالص» لقب داده‌اند یک سخنی دارد با بشر و با همه ما که کشته نشویم با کلمات؛ عین سخن سهروردی این است: «بازی ندهد تو را اختلاف عبارات چرا که هنگامی که آنچه در قبور است بر انگیخته می‌شود و بشر در پیشگاه حق‌تعالی در روز قیامت حاضر می‌شود شاید از هر هزار نفر، نهصد و نود و نه نفر کشته عبارات و ذبح‌شده شمشیر‌های اشارات، مبعوث شوند که خونشان بر گردن خودشان است. از معانی غافل شدند در نتیجه مبانی و اصول را گم کردند. حقیقت، خورشید واحدی است که با افزون‌شدن مظاهرش متعدد نمی‌شود. شهر یکی است و دروازه‌های آن گوناگون و راه‌های آن افزون».
از این سخن سهروردی هر کسی بنا به درک خود برداشتی دارد و فرخنده باد هر چه فهمیده شد. «غلامحسین ابراهیمی دینانی» فیلسوف و سهروردی‌شناس معاصر نیز از این سخن برداشتی ساده‌تر و امروزی‌تر ارائه داده است و یک‌نکته‌اش اینکه: «ما از صبح که بید‌ار می‌شویم د‌رگیر الفاظ هستیم؛ هم مرد‌م در مواجهه با ما مغالطه می‌کنند وهم ما در برابر د‌یگران مغالطه می‌کنیم... مغالطه‌ها ما را پریشان می‌کنند و زندگی معنوی ما را تباه می‌کنند».
منبع: فارس