حدود ساعت ده و سی دقیقه ۱۹ اردیبهشت و بعد از گفت‌وگوی زنده تلویزیونی رئیس جمهور با مردم ، یارانه جدید برای دهک های یک تا ۹ واریز شد. این یارانه به دست مصرف کننده‌های نهایی رسید تا طبق گفته مسئولان از انحراف، قاچاق معکوس و فساد در این حوزه جلوگیری کند. یارانه جدید برای سه دهک اول مبلغ ۴۰۰ هزار تومان و برای دهک چهار تا نه ۳۰۰ هزار تومان واریز شده است؛ دهک دهم هم از جمع یارانه بگیران حذف شدند.
تغییر شیوه پرداخت یارانه ، مبلغ واریزی برای افراد را افزایش داد، اما در برخی کالاها یعنی مرغ، لبنیات، روغن و تخم مرغ قیمتها را بالاتر برد. این افزایش قیمت باعث شد عده‌ای موافق و عده‌ای مخالف طرح جدید باشند.
برای شنیدن نظرات افراد موافق و مخالف شیوه جدید توزیع یارانه بین مردم رفتیم. اغلب آنها باور داشتند که شیوه قبلی توزیع یارانه روش مناسبی نبود چرا که با وجود اختصاص آن به اقلام اساسی در بسیاری از محصولات شاهد افزایش قیمت بودیم و قیمت آن در طول این سال‌ها بار‌ها افزایش پیدا کرده بود.
بسیاری از مردم هم از هدر رفت سرمایه‌های کشور و خروج ارز دولتی به صورت قاچاق گله داشتند. در این بین عده‌ای هم باور داشتند شیوه قبلی پرداخت یارانه یا حتی پرداخت نشدن یارانه راهکار بهتری است.
پس از آن با یک سوال بین اقشار مختلف مردم از جمله دانشجویان رشته اقتصاد رفتیم؛ بهترین شیوه توزیع یارانه چیست؟
بیشتر افرادی که ما با آنها مصاحبه کردیم باور داشتند بهترین شیوه پرداخت یارانه، پرداخت به حلقه آخر یعنی مصرف کننده است تا از بروز هر گونه فساد یا انحراف یارانه پرداختی جلوگیری شود.مصاحبه شوندگان پرداخت یارانه به مصرف کننده نهایی را بهترین روش برای بهره مندی اقشار مختلف جامعه از یارانه می‌دانستند.
موضوعی که بسیاری از مصاحبه شوندگان، چه اقتصاد خوان‌ها و چه سایر اقشار جامعه، بر آن تاکید داشتند توزیع یارانه بین نیازمندان واقعی بود. آنطور که مردم می‌گویند انتظار دارند یارانه یا تنها به دهک‌های نیازمند جامعه اختصاص پیدا کند یا اگر قرار است بین بیشتر اقشار جامعه توزیع شود برای دهک های نیازمندتر رقم بیشتری اختصاص پیدا کند.
تا اینجای کار همه در پرداخت یارانه ساختاری شبیه به یارانه جدید را مطلوب می‌دانستند، یعنی پرداخت به مصرف کننده و طبق دهک بندی انجام پذیرد. نظرات کسانی که با ما مصاحبه کردند نشان می‌داد اگر چه افزایش قیمتها به کام مردم خوش نیامده، اما شیوه جدید توزیع یارانه، عادلانه‌ترین شیوه برای انجام این کار است.
تنها موضوع باقی مانده شیوه پرداخت یارانه است؛ این سوال را بین دانشجو‌های اقتصاد دانشگاه‌های مهم کشور مطرح کردیم.
یکی از دانش آموختگان اقتصاد می گوید: پرداخت یارانه باید به صورت کالا برگ باشد. چرا که پرداخت نقدی و افزایش نقدینگی در دست مردم، ممکن است در نهایت منجر به ایجاد تورم در کشور شود.
یکی دیگر از دانشجویان رشته اقتصاد گفت: این شیوه پرداخت یارانه می‌تواند دست اقشار کم درآمد‌تر را برای تهیه کالا‌های اساسی بازتر کند و تا حدودی منجر به کوچک‌تر شدن فاصله طبقاتی در جامعه شود.
اگر دولت بخواهد و بتواند ارزش پول ملی را حفظ کند (یعنی قیمت دلار را بالا نبرد ) دیگر نیاز به افزایش قیمت کالاها جهت جلوگیری از قاچاق نیست.
اما اگر همین روند ادامه داشته باشد باز هم میبینیم دلار بالا می رود و اختلاف دلار نیمایی و دلار آزاد موجب چیزی به اصطلاح قاچاق میشود و به ناچار باز هم دولت مجبور هست دلار نیمایی را که فساد زا خواهد بود حذف و قیمتهای کالاها را بادلاری بالاتر جایگزین کند .پس مشکل نه در دادن یارانه هست و نه در کالا برگ مشکل اصلی در عدم حفظ ثبات پول ملی است.
اگر دولت ارزش پول ملی را حفظ کند و نخواهد بابالابردن قیمت دلار کسری بودجه خود را تامین کند دیگر نیازی به بالا بردن قیمتها نیست و در نتیجه نیازی به کالابرگ و یارانه هم نیست.
والا اطراف ما هر کسی بوده گفته نقدی بهتره.
بابای من تو روستای دور افتاده تو خونه سیاه و گلی چی داره که دهک بالا شده و سیصد تومنی شده.
تو عمرش یک ملیون تومن یک جا ندیده. نه ماشین داره نه خونه نه هیچی.
اصلاً تحقیق نکردن ک همینجوری شانسی هرکسی رو تو یک دهکی قرار دادن.
بعدشم کلابرگ به چه درد روستاییا میخوره پول نقد بدن هرچی ک لازم دارن بخره.
شاید اصلاً تخم مرغ و پنیر نمیخواد