علی‌رغم دهه‌ها تحقیق که به بررسی تأثیرات تلویزیون یا بازی‌های کامپیوتری بر رشد نوجوانان می‌پردازد، چشم‌انداز دیجیتالی دهه گذشته به طرز چشمگیری رابطه کودک با صفحه‌نمایش را تغییر داده است.
این بدان معناست که اکنون زمان استفاده از صفحه نمایش شامل بسیاری از فعالیت‌های مختلف است، از جمله معاشرت با دوستان در برنامه‌های تلفن هوشمند، تماشای تلویزیون، بازی‌های ویدیویی و حتی انجام کار‌های مدرسه با لپ‌تاپ.
در سال‌های اخیر، محققان شروع به بررسی انواع خاصی از زمان استفاده از نمایش صفحه و نحوه تأثیر آن بر کودکان مختلف کرده‌اند؛ بنابراین تمرکز ویژه این تحقیق جدید، بررسی رابطه بین استفاده از بازی‌های ویدیویی و هوش بود. برای ارزیابی معیار مسلماً انتزاعی «هوش»، محققان ابتدا پیشینه‌های اجتماعی-اقتصادی و وجود ژن‌های مرتبط با هوش را در نظر گرفتند.
محققان گفتند:برای مطالعه خود، یک شاخص هوش از پنج مفهوم ایجاد کردیم، دو مفهوم در مورد درک مطلب و واژگان، یکی در مورد توجه و عملکرد اجرایی (که شامل حافظه کاری، تفکر انعطاف پذیر و خودکنترلی است)، یکی ارزیابی پردازش بصری-فضایی (مانند چرخش).
تورکل کلینگبرگ و برونو سس، دو تن از محققانی هستند که بر روی این مطالعه کار می‌کنند.
حدود ۵۰۰۰ کودک به مدت دو سال تحت تعقیب قرار گرفتند. شرکت کنندگان در سنین بین ۹ تا ۱۰ سال در شروع مطالعه، آزمون‌های شناختی را در ابتدا و انتهای مطالعه تکمیل کردند. زمان و نحوه استفاده از صفحه نمایش توسط خود را گزارش می‌دهند، که به سه دسته تقسیم می‌شود: تماشا، معاشرت و بازی.
در ابتدای مطالعه، محققان هیچ ارتباطی بین زمان صرف شده برای بازی و هوش کمتر یا بالاتر از متوسط تشخیص ندادند. با این حال، جالب توجه است که سطح بالای تماشای تلویزیون و ویدیو یا معاشرت آنلاین، اندکی با سطوح پایین‌تر هوش در ابتدا مرتبط بود. پس از دو سال، نتایج پیگیری حتی شگفت‌انگیزتر بود.
کلینگبرگ و ساس می‌نویسند، در حالی که کودکانی که در ۱۰ سالگی بازی‌های ویدیویی بیشتری انجام می‌دادند، به طور متوسط از کودکانی که بازی نمی‌کردند باهوش‌تر نبودند، آن‌ها پس از دو سال بیشترین پیشرفت را در هوش پسران و دختران نشان دادند.
به عنوان مثال، کودکی که از نظر ساعت‌هایی که به بازی می‌پردازد جزو ۱۷ درصد برتر بود، ضریب هوشی خود را حدود ۲.۵ امتیاز بیشتر از میانگین نشان داد. محققان خاطرنشان کردند که این افزایش آنقدر کوچک بود که از نظر آماری معنی دار نبود.
کلینگبرگ در تاکید بر محدودیت‌های یافته‌های تیمش محتاط است. تمرکز مطالعه محدود بود و تنها به چند معیار هوش نگاه می‌کرد؛ بنابراین این مطالعه نمی‌تواند نشان دهد که این نوع زمان از صفحه نمایش بر سایر عوامل مهم مانند خواب، عملکرد مدرسه یا فعالیت بدنی تأثیری ندارد.
کلینگبرگ افزود: نتایج ما از این ادعا پشتیبانی می‌کند که تماشای صفحه نمایش عموماً توانایی‌های شناختی کودکان را مختل نمی‌کند و انجام بازی‌های ویدیویی در واقع می‌تواند به افزایش هوش کمک کند.
یکی دیگر از محدودیت‌های این مطالعه، روشی است که همه اشکال استفاده از بازی‌های ویدیویی در یک مجموعه همگن، از بازی‌های گوشی هوشمند گرفته تا شوتر‌های اول شخص روی یک کنسول، تبدیل شدند؛ بنابراین مشخص نیست که آیا انواع خاصی از بازی‌های ویدیویی مزایای شناختی را نسبت به سایرین به ارمغان می‌آورند یا خیر.
این یافته‌ها مطمئناً با مجموعه تحقیقاتی رو به رشدی مطابقت دارد که مزایایی را برای کودکان در انواع مختلف تماشای صفحه نمایش کشف می‌کند. یک مطالعه در سال گذشته ارتباط قانع‌کننده‌ای را بین استفاده از بازی‌های ویدیویی و افزایش آسودگی ذهنی نشان داد، در حالی که مطالعه اخیر دیگری ارتباط بین زمان صرف شده در برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی و گروه‌های دوستی بزرگ‌تر در کودکان را نشان داد.البته همه این یافته‌ها نشان نمی‌دهند که داشتن تعداد نامحدودی از صفحه نمایش برای کودکان مفید است و نشان می‌دهند که بطور کلی استفاده از صفحه نمایش ممکن است مضر نباشد.
کلینگبرگ و ساس نتیجه می‌گیرند: نتایج ما نباید به عنوان یک توصیه کلی برای همه والدین در نظر گرفته شود تا اجازه بازی‌های بی حد و حصر را بدهند. اما برای آن دسته از والدینی که از بازی‌های ویدیویی فرزندانشان اذیت می‌شوند، اکنون می‌توانند با دانستن این موضوع که احتمالاً آن‌ها را کمی باهوش‌تر می‌کند، احساس بهتری داشته باشند.
منابع: سایت نیو اطلس منتشره از موسسه کارولینسکا
نه بازی هلی پر از خشونت و وحشت و آلوده و خشن که نتیجه اش یک فرد غیر قابل کنترل و وحشی و بی فکر هستش