کتاب «افزایش محبت بین همسران؛ راهکار‌ها و شیوهها» اثر بتول زاهدپور در موسسه بوستان کتاب به چاپ ششم رسید.
نویسنده کتاب با مطالعه متون دینی و همراه کردن آن با علوم روانشناسی به همراه استفاده از طبقه بندی علوم که یکی از برجسته‌ترین معیار‌های رده بندی در زمینه آموزش و تربیت به شمار می‌رود، به راهکار‌های افزایش محبت میان همسران می‌پردازد.
به عبارت دیگر کتاب برپایه مطالعات میان رشته‌ای با تلفیق رویکرد‌های دینی و روانشناسی تدوین شده و دو هدف اساسی را دنبال می‌کند. یکی اینکه مطابق آموز‌های دینی با یافته‌های جدید بشری در حوزه خانواده و تبیین چگونگی کارآمدی آیه‌ها و روایت‌ها در راستای تحکیم و بالندگی روابط زن و مرد، راهکار‌های افزایش محبت در محیط خانواده را در سه حوزه شاختی، باطنی و رفتاری نشان دهد.
از جمله مواردی که در کتاب با آن روبرو می‌شویم، می‌توان به تفاوت‌های فردی و نوعی میان زن و مرد در سه زمینه جسمی، عاطفی و عقلی اشاره کرد. بر اساس یافته‌های فصل اول کتاب اعتقاد به توحید، نبوت، معاد و التزام به تقوا باعث اهتمام بیشتر همسران به روابط مطلوب با یکدیگر می‌شود.
در حیطه رفتاری هم به دلیل گستردگی رفتار‌های نیکو و تاثیرگذار می‌توان به ابراز محبت، آراستگی، احترام متقابل، عذرخواهی و عذرپذیری، گفت و شنود موثر، همکاری در امور زندگی و استمداد از مشاور اشاره کرد. نویسنده به تفصیل درباره هریک از این امور بحث می‌کند و می‌گوید التزام به هریک از رفتار‌ها باعث می‌شود احساس رضاتمندی و محبت میان همسران افزایش یابد.
در فصل هوش هیجانی هم مهارت‌های ضروری در زمینه چگونگی شناخت و مدیریت احساسات خویشتن و درک هیجانات مثبت و منفی همسر ذکر می‌شود.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«همکاری زن و شوهر
بسیاری از مردان کمک به همسر را با اقتدار و جایگاه خود در خانواده، در تضاد می‌بینند و تصورات نادرست درباره وظایف زن در خانه دارند و همه مسئولیت‌های درون خانه را برعهده زن و مسؤولیت خود را فقط در بیرون از خانه می‌دانند. دیدگاه اسلام با این نگرش درباره زنان سازگار نیست و قائل است همکاری مرد نه تنها جایگاه وی را از بین نمی‌برد، بلکه اقتداری نرم و عاطفی به وجود می‌آورد. ضروری است مردان به زحمات همسر و فداکاری‌های او توجه داشته باشند تا حس همکاری آن‌ها تقویت گردد.
وقتی زن و شوهر در انجام امور خانه با یکدیگر همکاری می‌کنند، زندگی عاطفی و جنسی بهتری نیز دارند. مطالعات نشان می‌دهد که حمایت عاطفی و همکاری، دو عوامل مهم رضایت در زندگی است.
از امام علی (ع) روایت شده که رسول خدا (ص) بر ما وارد شدند، در حالی که فاطمه زهرا (س) نزدیک دیگ نشسته بود و من عدس پاک می‌کردم. حضرت فرمودند: یا ابالحسن! مردی نیست که در خانه به همسرش کمک کند، مگر آنکه برای او به عدد هر مویی که در بدنش هست، عبادت یک سال که روز‌ها روزه باشد و شب‌ها به عبادت ایستاده باشد، جزا عطا شود. یا ابالحسن! کسی که از خدمت به خانواده خودداری نکند، خداوند نام او را در زمره شهدا می‌نویسد.
درباره امام خمینی (قدس سره) گفته شده که ایشان در شب‌هایی که بچه¬شان بیمار بود و نمی‌خوابید، ساعات شب را بین خود و همسرش تقسیم می‌کرد. همچنین این روز‌ها پس از تمام شدن درس، ساعتی به بازی با بچه‌ها اختصاص می‌داد تا این که همسرش استراحت کند؛ و نیز ایشان ضمن درس اخلاق خود به طلبه‌های متأهل توصیه می‌فرمود: آن‌ها نباید شب‌ها وقت خود را به مطالعه بگذرانند، بلکه باید به رسیدگی به امور منزل و حضور در کنار زن و فرزند بگذرانند و سحر‌ها را به مطالعه اختصاص دهند.
همکاری، فارغ از اجر معنوی دو پیام اصلی برای همسر در بر دارد: نخست آن که، من تو رو درک می‌کنم و می‌دانم چه اندازه تحمل وظایف منزل مشکل است. دوم آن که، من دوست دارم با همین کمک اندک می‌خواهم دوستی ام را ثابت کنم.»