نادری گفت: در حوزه‌ی بیابان زایی ما باید جنگل‌ها و مراتع و پوشش اندک گیاهی در بیابان‌های کشور را به نحوی مدیریت کنیم که کمترین تاثیر را بر زیست گیاهی و جانوری منطقه داشته باشد، اما اقداماتی مانند مالچ پاشی، درختکاری، آبخیزداری، احیای آبخوان‌ها و بستن چاه‌های غیر مجاز سفره‌های آب زیر زمینی از جمله اقدامات درمانی است که برای احیای آن منطقه صورت میگیرد.
او گفت: بیابان زایی در ایران قطعاً باعث انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری شده و در ادامه نیز این انقراض گونه‌ها بواسطه‌ی گونه‌ها صورت خواهد گرفت چرا که در بیابان زایی اولین اتفاق تخریب زیستگاه‌ها است.
به گفته این کارشناس، تغییرات اقلیمی به علت بالا رفتن میانگین دمای کره‌ی زمین نقش بسزایی در بیابان زایی دارد و اتفاقاتی مانند بالا آمدن سطح دریا‌ها و اقیانو‌س‌ها باعث از بین رفتن بسیاری از گونه‌های اکوسیستم‌های آبی می‌شود.
بهره برداری‌های بی‌رویه از جنگل‌ها از عواملی است که منجر به بیابان زایی می‌شود، کاشت درختان و گیاهان مقاوم و متناسب با مناطق خشک از راه‌های مقابله با بیابان زایی است.