آیت الله سید احمد علم الهدی در آیین عزاداری شهادت امام علی(ع) گفت: آیین عزاداری اهل بیت (ع) شرایط فوق‌العاده‌ای را برای تبیین، بصیرت افزایی و تحلیل حقایق تاریخی ایجاد می‌کند و شاید مطرح کردن این حقایق در روزهای عادی نتواند نتیجه فرهنگی مشابهی در دل و ذهن مخاطب کلام به وجود آورد.
او گفت: ایام شهادت امام علی (ع)، بهترین فرصت برای مطرح کردن مباحث علمی، گفتمانی و حتی اجتماعی است. زیرا قلوب آحاد شیعیان آکنده از عشق و ارادت به مولا امیرالمؤمنین (ع) است و پرداختن به مباحث فرهنگی و اجتماعی بر روی منابر، می‌تواند گام‌های آنان را در صراط جهاد تبیین محکم کند و مولد بصیرت در مردم باشد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: امیرالمومنین (ع) حکومت را به حکومتی که جریانات سیاسی، قدرت را از طریق شهوات و مفاسد اداره می‌کنند و حکومت عدالت، مواسات و انسانیت تقسیم کرده است.
آیت الله علم الهدی گفت: بسیاری از مردم نیز توان تحمل عدالت علوی را نداشتند زیرا آن حضرت برای توزیع بیت‌المال حتی تفاوتی میان طلحه و زبیر با غلامان تازه آزادشده قائل نبود.
او گفت: همین تفاوت‌های میان سبک زندگی در حکومت حق و سبک زندگی در حکومت باطل بود که باعث شد مردم گرفتار فریبی بزرگ به‌عنوان "حکمیت" شوند.
آیت الله علم الهدی گفت: در این شرایط مردم در مقایسه ای قرار گرفتند که یک طرف آن امیرالمومنان (ع) به‌عنوان نفس رسول خدا(ص) بود و در طرف دیگر، معاویه بن ابوسفیان به‌عنوان فرزند هِند جگرخوار قرار داشت.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: اگرچه شکافته شدن فرق امام علی در محراب مسجد، مصداق مظلومیت او بود اما بی‌بصیرتی‌های جامعه و مظالمی که بر امیرمومنان وارد شد، مظاهر کامل‌تری از مظلومیت علی (ع) است، به خصوص اگر بدانیم که بعثت رسول خدا، جریانات مربوط به نزول قرآن، ابلاغ وحی و حتی غزوات، نتوانست علی بن ابی‌طالب (ع) را از پا درآورد اما بی‌بصیرتی امت در دوران حکومت حضرت کار را به‌جایی رساند که حافظ و قاری قرآن سرانجام شمشیر به دست گرفت و امام را به شهادت رساند.
او گفت: بزرگ‌ترین مشکل ما در مساله معرفت‌شناسی اهل بیت (ع) این است که نه نکات تفسیری سیره حضرات معصومین را مورد تذکر قرار می‌دهیم و نه به نکات تحلیلی بیانات آنان توجه ویژه داریم.
آیت الله علم الهدی گفت: پس از گذشت ۱۴۰۰ سال، باید براساس سیره و فرامین اهل بیت (ع)، یک مجموعه بصیرتی در اختیار جهان تشیع قرار بگیرد تا در انقلابهای سیاسی و اجتماعی بتوانند متأثر از این بصیرت، خط حرکتی خود را مشخص کنند، مانع از تکرار صفین‌ها شوند و در همه حال، عبرت‌های تاریخ امامت را سرلوحه تعاملات و امور خود قرار دهند.