پلوتون در سال ۲۰۰۶ توسط اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) از وضعیت سیاره‌ای خود تنزل یافت. بحث بر سر این بود که آیا این موجود کروی کوچک آنقدر بزرگ است که در وهله اول سیاره محسوب شود؟
به گزارش slashgear، تا آن زمان، اصطلاح "سیاره" در واقع یک زبان محاوره‌ای عجیب برای هر جرم بزرگ آسمانی در منظومه شمسی بود. تنها در طول مجمع عمومی IAU در سال ۲۰۰۶ بود که تعریف سیاره به طور واضح مشخص شد. برای اینکه یک جرم بزرگ آسمانی سیاره در نظر گرفته شود، IAU تصمیم گرفت که دو ویژگی تعیین کننده داشته باشد.
اولاً، باید به اندازه‌ای بزرگ می‌بود که مدار گرانشی آن به دور خورشید، آن را گرد می‌کرد، و ثانیاً، باید به اندازه‌ای بزرگ می‌بود که بتواند با هر گونه اجسام سیاره‌ای یا زباله‌های مجاور مبارزه کند اساساً باید یک مبارز فضایی باشد. پلوتون قطعا اولین عنصر را داشت گرد بود، اما آنقدر بزرگ نبود که همسایگانش را "دور" کند. بنابراین، پلوتون از نهمین سیاره در منظومه شمسی به یکی از پنج سیاره کوتوله تبدیل شد، در حالی که IAU در آن زمان گفته بود که پلوتون "نمونه اولیه مهم یک کلاس جدید از اجرام فرا نپتونی است. "
نیل دگراس تایسون، که مدیر بخش فضایی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک است، برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ متوجه چیزی متفاوت در مورد پلوتون شد. تایسون طی مصاحبه‌ای با NPR در سال ۲۰۰۹ اظهار داشت که دیگر اجرام یخی کشف شده در منظومه شمسی بیرونی مشابه پلوتون عمل می‌کنند. به گفته تایسون، یک جرم آسمانی بزرگ که به عنوان "سیاره" در نظر گرفته می‌شود، به سادگی نباید اینگونه رفتار کند.
این اختر فیزیکدان ادامه داد که تنزل رتبه پلوتو به عنوان یک "سیاره" را نباید منفی دید. در عوض، پلوتو را باید اولین جرم کشف شده در ناحیه‌ای از منظومه شمسی بیرونی به نام کمربند کویپر در نظر گرفت. او در طی مصاحبه کوتاه گفت که جرم قمر زمین پنج برابر پلوتون است، و با این حال این یک جرم است. همچنین طبق گفته Space.com، در واقع، اندازه پلوتو تنها حدود دو سوم قطر ماه با محیطی معادل ۴۶۲۷ مایل است. بنابراین، به گفته تایسون، پلوتو هنوز یک سیاره نیست و باید در جایگاه خود باقی بماند.
بیشتر بخوانید