میترا اسدی عیدیوند گفت: آمار‌های به دست آمده نشان می‌دهند که حدود ۶۷ میلیون نفر در دنیا از آسیب‌های پوستی رنج می‌برند و سالانه بیش از ۲۵ بیلیون دلار هزینه درمان این بیماری‌ها می‌شود.
در حال حاضر، از رویکرد‌های مختلفی برای درمان آسیب‌های پوستی استفاده می‌شود که استاندارد طلایی مربوط به روش پیوند پوستی اتوگرفت است.
در این روش بخشی از پوست سالم فرد را جدا کرده و در محل آسیب قرار می‌دهند.
او گفت: این روش دارای محدودیت‌هایی از جمله حساسیت‌زایی، امکان پس‌زده شدن توسط سیستم ایمنی بدن و همچنین محدود بودن تعداد افراد اهداکننده است.
در بسیاری از آسیب‌های پوستی مانند آسیب‌های به جا مانده از جراحی تومور‌های سرطانی در سر، به پیوند پوستی نیاز است تا محل آسیب را پوشانده و با بافت پوست یکپارچه شود.
در حال حاضر محصولات متعددی برای درمان آسیب‌های پوستی وجود دارند؛ اما اکثر این محصولات غیر بیولوژیک بوده و سرعت پایینی در درمان دارند.
در اکثر محصولات بیولوژیک نیز تنها از یک نوع سلول استفاده شده است؛ از این رو نمی‌توانند به خوبی ساختار عملکرد پوست طبیعی را شبیه‌‍سازی کنند.
اسدی گفت: در این پژوهش هدف ما بر این بوده است تا با استفاده از تکنولوژی چاپ زیستی، محصولی بیولوژیک به همراه سلول‌های زنده تهیه کنیم که بتواند در محل آسیب قرار گرفته و با سرعت پوست را ترمیم کند. سرعت تخریب این محصول باید به گونه‌ای باشد که اجازه جایگزین شدن پوست طبیعی را بدهد و چنین محصولی تا کنون تهیه نشده است.
یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های ناشی از اجرای این پروژه، صرفه‌جویی ارزی معنادار در سبد واردات مصارف دارو و درمان کشور و کمک به ارتقاء ظرفیت‌های تولید داخلی محصولات دانش بنیان در حوزه زیست‌فناوری است.
عیدیوند با اشاره به مزیت‌های رقابتی طرح گفت: در حال حاضر، جایگزین پوستی، زخم‌پوش و دیگر محصولاتی که برای بیماران با آسیب‌های پوستی استفاده می‌شوند؛ به صورت وارداتی بوده و هزینه‌های بسیار زیادی به همراه دارند. از این رو با تولید داخلی جایگزین پوستی، واردات محصولات مشابه خارجی کم می‌شود و نتایج این طرح می‌تواند صرفه‌جویی ارزی داشته باشد.