آقای رضا اسماعیل نسب گفت: به علت تحریم صرافی های رتبه بالا مانند binance امکان دسترسی به کاربران ایرانی نمی دهند و این صرافی دسترسی بدون احراز هویت را از کاربران ایرانی گرفته است.
بنابراین کاربران ایرانی به سمت صرافی هایی درجه پایین تری حرکت می کنند. زمانی که کاربر از از صرافی بدون احراز هویت استفاده می کند باید انتظار داشته باشند که آن صرافی با هر قانونی بیاید و دسترسی کاربران را قطع کند. این امر پتانسیل هایی را برای صرافی های داخلی ایجاد می کند که کاربران را به سمت خودشان بکشاند، که این کار نیازمند قانون گذاری از سمت دولت است.
بیشتر بخوانید
او می گوید: صرافی های داخلی باید از سمت دولت مجوز دریافت کنند و رتبه بندی شده و بستری قابل اعتماد برای کاربران ایرانی باشند، کاربران صرافی های ایرانی با مشکلاتی مانند کارمزد بالا، پایین بودن سرعت انتقال پول مواجه هستند که این مشکلات با وجود کاربر و سرمایه زیاد قابل حل است اما افزایش کابر برای صرافی ها نیازمند قانون گذاری در این حوزه است. صرافی ها از نظر تکنولوژی می توانند خودشان را به صرافی های خارجی نزدیک کنند.
صرافی‌های ارز دیجیتال پلتفرم‌هایی هستند، به‌عنوان یک واسطه بین خریدار و فروشنده عمل کرده و با دریافت کارمزد تراکنش، برای خود کسب درآمد می‌کنند. صرافی های ارز دیجتال به متمرکز و غیر متمرکز تقسیم می شوند که صرافی متمرکز به‌عنوان یک طرف معامله و یا یک شخص ثالث بین خریدار و فروشنده قرار می‌گیرند. ۹۹ درصد تراکنش‌های ارز دیجیتال از طریق صرافی‌های متمرکز انجام می‌شود.بایننس از جمله صرافی‌های متمرکزی است که کاربران ۲۹ کشور من جمله ایران و آمریکا را تحریم کرده است.