وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت روز بزرگداشت عطار نیشابوری پیامی صادر کرد.
محمدمهدی اسماعیلی در پیام خود آورده است:
«آسمان هماره تابناک ایران اسلامی، مأمن ستارگان پُرنوری است که فرازنای فرهنگ ایران‌زمین عرصه چرخش قلم‌ها و عرق ریزان روح و راز‌های نهفته در جادوی کلام آنان است. بزرگانی که نام و یادشان، وِرد زبان مردمان و رشحات قلمشان صیقل دهنده جان صاحبدلان و اهالی عرفان، معرفت و دانایی است.
شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری در زمره این مفاخر درخشان است که آوازه اش، مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و سخن نابش، تصویر ایران ادب پرورمان را زیباتر و دلنشین‌تر ساخته است. سالکی الهی که چشمه ژرف و جوشانِ سخنِ معنوی اش در این زمانه پرتشویش پیشِ چشم همه تشنگان معارف ناب ایرانی- اسلامی قرار دارد و سیمرغ نام بلندش به نیکویی بر قاف ادب و منزلت انسانی نشسته است. عطار همان پیرِ رازآشنایی است که شاعر بزرگی همچون مولانا در برابر عظمت نامش سَرِ تعظیم فرومی‌آورد و خود را در خَم کوچه‌ای از «هفت شهر عشق» او می‌داند.
دیوان این شاعر سترگ که غزل‌ها و اشعار نغز و دلاویزِ پُرشمار دارد، پشتوانه مستحکم هویتی ایران زمین است و منطق الطیر، این گوهر تابناک، آموزش دهنده ظرایف عرفان. همچنان که تذکره الاولیاء جلوه گاه همیشگی دل‌های عارفان است.
بیشتر بخوانید
عطار، شعر را وسیله‌ای برای بیان گفتمان خویش با مردمان و مریدان می‌داند. سلوک نظری و عملی اش نیز نقش به سزایی در پیراستگی عرفان از آسیب‌ها و آفت‌ها و رسیدن به غایت قصوای سلوک داشته است و همانگونه که از درد سخن می‌گوید به درمان نیز می‌اندیشد. داروی دردی که او از آن سخن می‌گوید، همانا وصال حق و مرحله قُرب به حق تعالی است. این سخنور عالیقدر بی آن که سودای تعلیم اخلاقی به شیوه واعظان داشته باشد، می‌کوشد آنچه اوصاف غیرانسانی است از وجود آدمی بزُداید و آن چه اوصاف روحانی است تا سر حد امکان برایش قابل دسترس سازد.
جهان بینی عرفانی شیخ عطار در تلاقی با تعالیم ناب قرآنی قرار دارد و به پیروی از آموزه‌های این کتاب آسمانی است که می‌فرماید: «و بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِینٍ» و «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها»، چنین می‌گوید:
ز صُنعش آدم از گِل رخ نموده / ز وی هر لحظه صد پاسخ شنوده
ز علمش گشته آنجا صاحب اسرار / خود اندر دید آدم کرده دیدار
الهی نامه جامعیت نگاه، ژرفای اندیشه و گستردگی مفاهیم آموزه‌هایی است که در تعادلی شگرف، عرفان عطار را در مرز آسمان و زمین، میان شور و وجد عارفانه و درک و دریافت و تعهد انسانی و اجتماعی نگاه داشته است. نکته‌ای که می‌تواند سرمشق اصحاب فکر و فرهنگ و هنر در زمانۀ حاضر قرار گیرد.
همچنین الگوپذیری از عرفا و بزرگانی همچون شیخ فریدالدین، که به پاسداشت فرهنگ و انسانیت و اخلاق مداری متصف هستند، سبب خواهد شد که نسل جوان ما با مدد گرفتن از این شیوهای درست بتوانند سبک زندگی اجتماعی خویش را سامان بخشند.
بزرگداشت این عارف و شاعر شهیر، گامی اثرگذار در راه تقویت هویت و خودباوری ایرانی و اسلامی، توسعه و تعمیق همدلی و هم زبانی ملی و همبستگی و همگرایی منطقه‌ای در راستای رشد و اعتلای دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود. بر همین اساس همه کوشش‌های علمی و فرهنگی در این حوزه قابل ستایش و شایسته سپاسگزاری است.
از این رهگذر با گرامیداشت فرخنده روز بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری، از همه اصحاب اندیشه، ادب و هنر در جای جای میهن اسلامی و همچنین خارج از کشور که دغدغة پاسداری از مقام مفاخر ایرانِ عزیز را دارند، خاضعانه قدردانی می‌کنم و تلاش دست اندرکاران بزرگداشت این شخصیت بزرگ را در شهر فرهنگ پرور و ادب دوست نیشابور صمیمانه ارج می نهم.»