گسترش بشریت در سرتاسر جهان به طور جدایی ناپذیری با شرایط محیطی که اجداد اولیه ما با آن مواجه بودند گره خورده است. روز چهارشنبه، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه ملی پوسان کره جنوبی، تحقیقاتی را از مدل‌سازی ابررایانه‌ای فاش کردند که نشان می‌دهد تا چه اندازه رشد انسان‌های اولیه و همچنین انسان امروزی به لطف تغییرات آب و هوای ماقبل تاریخ وابسته بود.
به گزارش engadget، تیم دانشگاه پوسان به رهبری فیزیکدان آب و هوا، اکسل تیمرمن، برای یک شبیه‌سازی بی‌سابقه از فسیل‌ها و سوابق باستان‌شناسی ۲ میلیون سال گذشته استفاده کردند. از این مدل ۲ میلیون ساله به عنوان شبیه‌سازی ۲ma یاد می‌شود. اساساً، این تیم در حال بررسی این موضوع بود که چگونه الگو‌های چرخه‌ای ۴۱ هزار ساله بارش و تغییر دما ناشی از تکان‌های محوری زمین بر در دسترس بودن منابع برای انسان‌های اولیه تأثیر می‌گذارند.
به طور کلی می‌توان گفت در این پژوهش ارتباط میان آب و هوا و مسیر مهاجرت انسان‌های اولیه مورد مطالعه قرار گرفت. با ترکیب داده‌های مصنوعی تولید شده توسط شبیه‌سازی ۲ma و با یافته‌های فسیلی و باستان‌شناسی، این تیم مکان‌هایی را که هوموساپین‌ها (نوعی از انسان‌های اولیه) و شاخه‌های ژنتیکی ما در آن‌ها بیشترین احتمال سکونت دارند را کشف کردند.
تیمرمن در مصاحبه‌ای گفت: "مجموعه جهانی جمجمه‌ها و ابزار‌ها به طور تصادفی در زمان توزیع نشده اند و آن‌ها از یک الگو خاص پیروی می‌کند. " تیمرمن توضیح داد که این نتایج می‌تواند از فرضیه یک مسیر تکاملی پشتیبانی کند، که فرض می‌کند تغییرات آب و هوایی ۷۰۰ هزار سال پیش منجر به شرایط گرم‌تر و خشک‌تر در آفریقای جنوبی شده است. پاسخ تکاملی هایدلبرگنسیس (یک نوع از انسان‌های اولیه ساده) به این تغییرات در نهایت باعث پیدایش هومو ساپینس (انسان اولیه پیشرفته) شد.
این تیم نوشت: "ما تصدیق می‌کنیم که تقسیم‌بندی گونه‌های ما ممکن است بحث‌برانگیز باشد، اما این یافته‌ها احتمالاً به بحث در مورد آغاز بشریت پایان نمی‌دهند، بلکه به تکه‌های رو به رشد درک ما می‌افزایند. "
بیشتر بخوانید
تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری