عبدالرحمن زاغی گفت: مبارزه با شته‌ها برای کاهش اینگونه خسارت‌ها و جلوگیری از طغیان احتمالی شته ها، به مبارزه با آفت شته در باغات جوان زیر ۵ سال و باغ‌هایی که مبارزه زمستانه در آن‌ها انجام نگرفت ضروری است.
او می‌گوید: در بسیاری از باغات، تراکم پائین شته‌ها توسط حشرات مفید مانند، کفشدوزک ها، زنبورها، مگس‌های مفید و بالتوری‌ها کنترل شده و ضرورتی به مبارزه شیمیایی در این گونه باغات نیست.
به گفته زاغی شته‌ها حشرات کوچکی هستند که با تغذیه از شیره گیاهی، سبب پیچیدگی برگ و سرشاخه، ترشح عسلک و دوده‌ای شدن برگ، سرشاخه و میوه، ضعف عمومی درخت، ریزش شکوفه‌ها و میوه‌های تازه تشکیل شده می‌شوند و مهمتر از همه ناقل بیماری‌های ویروسی نظیر، تریستیزای مرکبات هستند.
افراد در صورت مشاهده تراکم بالای شته‌ها در باغات با هماهنگی کارشناسان حفظ نباتات و کلینیک‌های گیاهپزشکی و اخذ نسخه گیاهپزشکی، مبارزه شیمیایی با یکی از شته کش‌های اختصاصی نظیر، پریمور به میزان ۰.۷ در هزار و یا کنفیدور ۰.۵ در هزار توصیه می‌شود.
با توجه به حساسیت شکوفه‌های مرکبات از مصرف روغن امولسیون شونده (روغن ولک) همراه با شته کش‌های توصیه شده، خودداری و سمپاشی به صورت مه پاش با فشار کم انجام شود تا موجب ریزش شکوفه‌ها و میوه‌های تازه تشکیل شده، نشود.
به گفته زاغی برای حفظ و حمایت از حشرات مفید از مصرف سموم توصیه نشده خودداری و سعی شود سمپاشی در ساعات اولیه صبح و یا هنگام عصر انجام تا از صدمه به حشرات مفید و گرده افشان جلوگیری شود.
افراد برای جلوگیری از خطرات احتمالی سموم روی زنبور عسل، قبل از اقدام به مبارزه علیه شته‌ها به زنبورداران منطقه اطلاع دهند.